استفاده از نورسنج برای خلق عکس‌هایی بهتر

نورسنج چیست؟

نورسنج دستی یک وسیله‌ی جدا از دوربین است که با استفاده از آن می‌توانید شدت نور را اندازه‌گیری کنید و نوردهی مناسب را بسنجید. در ساده‌ترین حالت ممکن این وسیله سرعت شاتر و دیافراگم دوربین را به شما می‌دهد تا بتوانید صحنه را به درستی نوردهی کنید. همچنین این وسیله تمامی ترکیب‌های سرعت شاتر و دیافراگم را که به یک مقدار نوردهی ثابت منجر می‌شود را نیز در اختیار شما قرار خواهد داد.

دوربین‌های امروزی از نورسنج‌های داخلی استفاده می‌کنند و به عکاس این امکان را می‌دهند که بدون استفاده از هر گونه وسیله اضافی عکس‌هایی با نوردهی مناسب ثبت کند. مدار داخلی این دوربین‌ها در اکثر شرایطی که یک عکاس ممکن است با آن‌ها برخورد داشته باشد عملکرد خیلی خوبی دارد. اما نورسنج دستی به شکلی طراحی شده است که یک وظیفه خاص را به خوبی انجام دهد. این وظیفه سنجش دقیق نور و برقراری ارتباط بین آن و تنظیمات سرعت شاتر و دیافراگم برای ایجاد یک عکس با نوردهی مناسب حتی تحت سخت‌ترین شرایط نوری است.

تمامی دوربین‌ها یک محدوده داینامیک (حداکثر و حداقل مقدار نوری که می‌توانند ثبت کنند) مشخص دارند. با استفاده از نورسنج دستی شما دقیقا می‌دانید که قسمت‌های روشن و تاریک تصویر نسبت به یکدیگر در کجا قرار می‌گیرند. این وسیله می‌تواند مشخص کند که چه قسمت‌هایی از تصویر خیلی روشن و خیلی تاریک هستند. با داشتن این اطلاعات شما می‌توانید نوردهی را براساس قسمت‌های مهم تصویر انجام دهید و یا به شما می‌گوید که چه زمانی از تکنیک‌های HDR برای گسترش محدوده داینامیک تصویر خودتان استفاده کنید.

شما می‌توانید از اطلاعات دریافتی از نورسنج برای انتخاب میزان روشنایی سوژه استفاده کنید. برای مثال در صورتی که این وسیله را به سمت یک تکه کاغذ سفید بگیرید، داخل عکس به شکل خاکستری میانه نمایش داده خواهد شد. این بدین دلیل است که تمامی نورسنج‌ها برای خاکستری میانه کالیبره شده‌اند. بنابراین در صورتی که می‌خواهید این تکه کاغذ سفید باشد، باید نوردهی دوربین را روی مقدار بالاتری از مقدار پیشنهادی نورسنج تنظیم کنید و نورسنج هم به شما می‌گوید که دقیقا چه قسمت‌هایی بیش از حد نوردهی (Overexpose) شده‌اند.

انواع نورسنج دستی

به صورت کلی دو نوع نورسنج وجود دارد: نورسنج تابشی و نورسنج بازتابی:

نورسنج تابشی

نورسنج تابشی مقدار نوری که به سوژه می‌تابد را اندازه‌گیری می‌کند. شما نورسنج را در مقابل سوژه می‌گیرید و نورسنج نیز مقدار نوری که به قسمت سفید آن (Lumisphere) می‌رسد را اندازه‌گیری می‌کند. با این نوع نورسنجی شما روشن یا تیره بودن سوژه را در نظر نمی‌گیرید و می‌توانید خطاهای ناشی از تابیدن نور از پشت را هم از بین ببرید. نورسنج داخلی قادر به انجام این نوع نورسنجی نیست.

نورسنج بازتابی

نورسنج بازتابی مقدار نور بازتابی از سمت سوژه را اندازه‌گیری می‌کند. این یعنی نور از منبع آن تابیده می‌شود، به سوژه برخورد و از آن بازتاب می‌یابد و سپس توسط نورسنج خوانده می‌شود. نورسنج داخلی دوربین از نوع بازتابی است. بسته به اینکه چه مقدار از کادر تصویر اندازه‌گیری می‌شود انواع مختلفی از نورسنج وجود دارد:

• نورسنج ماتریکس یا evaluative فریم را به چند بخش مختلف تقسیم می‌کند و با استفاده از یک الگوریتم نوع نوردهی را مشخص خواهد کرد.
• Center-Weighted اهمیت بیشتری به مرکز تصویر می‌دهد.
• Spot یا نورسنجی نقطه‌ای نیز فقط بخش خیلی کوچکی از کادر را برای بررسی نوردهی اندازه‌گیری خواهد کرد.

[relatedpost post=”161726″]

با نورسنج داخلی شما امکان تغییر این الگوها را خواهید داشت. اما نورسنج دستی فقط امکان نورسنجی نقطه‌ای، بازتابی یا هر دو را به شما می‌دهد. همچنین نورسنج‌های دستی می‌توانند نسبت به نورسنج داخلی دوربین بخش‌های خیلی کوچک‌تری از نورسنج داخلی دوربین را مورد بررسی قرار دهد. این توانایی در خواندن مقادیر نور از کوچک‌ترین بخش‌های تصویر به شما این امکان را می‌دهد که روشنایی یا تاریکی کوچک‌ترین جزئیات تصویر را هم مورد بررسی قرار دهید.

اکنون که به صورت کامل متوجه شدیم نورسنج داخلی دوربین چگونه کار می‌کند، اجازه دهید این اطلاعات را به صورت عملی و در سه سناریوی مختلف مورد بررسی قرار دهیم. در ادامه ما استفاده از نورسنج برای عکاسی منظره، پرتره و اشیاء بی جان را مورد بررسی قرار خواهیم داد و استفاده از نورسنج‌های تابشی و بازتابی نقطه‌ای را بررسی می‌کنیم.

1- استفاده از نورسنج دستی برای عکاسی منظره

نورسنج تابشی

نورسنج تابشی تنها چیزی است که برای رسیدن به تنظیمات نوردهی دقیق در عکاسی منظره نیاز دارید. ساده‌ترین تکنیک این است که نورسنج را در مقابل دوربین قرار دهید و مطمئن شوید همان نوری که به صحنه می‌تابد، به نورسنج نیز می‌تابد. سپس کلید نورسنجی را فشار دهید. نتایج روی نورسنج را بخوانید و سرعت شاتر و دیافراگم دوربین را براساس این اطلاعات تنظیم کنید. اکنون دوربین شما صحنه را به صورت دقیق نوردهی خواهد کرد.

[relatedpost post=”160892″]

تنها چیزی که باید خیلی مراقب آن باشید این است که نور خورشید به صورت مستقیم به لومسفر نتابد. زیرا این نور خیلی روشن است و باعث می‌شود عکس شما کمتر از میزان مورد نیاز نوردهی شود. یکی از روش‌های جلوگیری از این مشکل این است که وقتی متوجه نور خورشید شدید، گنبد نورسنج را در سایه‌ی خودتان قرار دهید. در عکس‌های منظره ما معمولا نمی‌توانیم نورسنج را در تمام محل جابجا کنیم. خارج کردن نورسنج از زیر نور مستقیم خورشید باعث می‌شود اندازه‌گیری نور موجود در سایه‌ها بهتر انجام شود که برای حفظ جزئیات صحنه از اهمیت خیلی زیادی برخوردار است.

نورسنج بازتابی

در زمان استفاده از نورسنج نقطه‌ای در عکاسی منظره شما باید اطلاعات چندین بخش مختلف از صحنه را بررسی کنید. سعی کنید نورسنجی را از مهم‌ترین بخش‌های صحنه مثل تاریک‌ترین سایه‌ها، روشن‌ترین هایلایت‌ها و میدتون‌ها ثبت کنید. پس از هر بار خواندن اطلاعات، داده‌های ثبت شده را با فشار دادن کلید Memory در حافظه نورسنج ذخیره کنید. سپس کلید Average روی نورسنج را فشار دهید تا مقدار نوردهی نهایی را ببینید و این تنظیمات را داخل دوربین وارد کنید. با استفاده از این تکنیک می‌توانید داده‌های خیلی زیادی در مورد شدت نور جمع‌آوری کنید و بدون محاسبات دستی پیچیده به سرعت آن‌ها را پردازش کنید. پس از اینکه اطلاعات مربوط به قسمت‌های مختلف صحنه با مقادیر نوردهی متفاوت را خواندید، می‌توانید به سرعت از آن‌ها استفاده کنید.

استفاده از نورسنج دستی برای عکاسی پرتره

نورسنج تابشی

در عکاسی پرتره نورسنج تابشی یک وسیله فوق‌العاده گران‌بها است. شما می‌توانید از این وسیله برای کسب اطلاعات در مورد نوری که به صورت سوژه می‌تابد استفاده کنید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که در حالی که لومسفر نورسنج رو به دوربین است آن را در مقابل صورت سوژه قرار دهید و کلید Measure را فشار دهید. به همین راحتی نورسنج به شما می‌گوید که چه مقدار نوری روی صورت سوژه می‌تابد. در صورتی که می‌خواهید سوژه روشن‌تر از خاکستری میانه باشد فقط کافی است تصویر را به اندازه‌ی یک گام Overexpose کنید.

نورسنج بازتابی

در عکاسی پرتره برای استفاده از نورسنج بازتابی باید اطلاعات چند قسمت مختلف از صحنه را جمع‌آوری کنید. هایلایت‌های صورت سوژه، موهای او و هایلایت‌ها و سایه‌های لباس‌های وی را اندازه‌گیری کنید. با فشار دادن کلید Memory تمامی اطلاعات را داخل حافظه دستگاه ذخیره کنید و سپس با فشار دادن کلید Average روی نورسنج مقدار نهایی نورسنجی را به دست بیاورید و این تنظیمات را داخل دوربین وارد کنید.

[relatedpost post=”160651″]

استفاده از نورسنج برای عکاسی از اشیاء بی جان

نورسنج تابشی

در عکسی از اشیاء بی جان یا عکاسی محصول نورسنج تابشی وسیله خیلی خوبی است. شما می‌توانید از آن برای کسب اطلاعات در مورد نوری که به سوژه می‌تابد استفاده کنید. تنها کاری که لازم است انجام دهید این است که در حالی که لومسفر رو به دوربین است آن را در مقابل سوژه قرار دهید و کلید Measure را فشار دهید. صرف نظر از اینکه سوژه‌ی شما تا چه اندازه بازتابی یا تیره است شما همیشه با استفاده از این تکنیک به یک نوردهی پایه خوب می‌رسید. در صورتی که می‌خواهید سوژه روشن‌تر یا تاریک‌تر باشد، به سادگی می‌توانید عکس خودتان را Overexpose یا Underexpose (به ترتیب بیش از حد یا کمتر از مقدار مورد نیاز نوردهی کنید) کنید.

نورسنجی بازتابی

در عکاسی محصول با استفاده از نورسنج بازتابی شما باید اطلاعات بخش‌های مختلف صحنه را بازخوانی کنید. اطلاعات مهم‌ترین بخش‌های تصویر مثل تاریک‌ترین سایه، روشن‌ترین هایلایت و میدتون‌ها را جمع‌آوری کنید و با فشار دادن کلید Memory بعد از هر بار خواندن اطلاعات، اطلاعات را به حافظه بفرستید. سپس از کلید Average استفاده کنید تا مقدار نوردهی نهایی را دریافت کنید و تنظیمات گفته شده را وارد دوربین کنید.

پس از اینکه از نورسنج خودتان برای کسب اطلاعات مربوط به سه صحنه‌ی مختلف استفاده کنید، دیگر هیچوقت به سراغ نورسنج داخلی دوربین نمی‌روید. همچنین متوجه تفاوت‌های مربوط به نوردهی و زمانی که برای تنظیم عکس در زمان ادیت صرف می‌کنید هم خواهید شد. نورسنج دستی ابزار خیلی خوبی برای تمامی عکاس‌ها است و همیشه باید داخل وسایل خودتان این ابزار را داشته باشید.