آشنایی با اصطلاحات فیلمبرداری ؛ راهنمای کامل تجهیزات، تنظیمات، نورپردازی و نکات فنی

در دنیای فیلمبرداری، اصطلاحات و تجهیزات مختلف می‌توانند تأثیر زیادی بر کیفیت و حرفه‌ای بودن فیلم‌ها بگذارند. آشنایی با این اصطلاحات نه‌تنها به شما کمک می‌کند تا در تولید فیلم‌های خود بهتر عمل کنید، بلکه به شما اجازه می‌دهد تا با همکاران و حرفه‌ای‌های صنعت فیلم‌سازی به‌طور مؤثرتری ارتباط برقرار کنید. این مقاله به بررسی تجهیزات، تنظیمات دوربین، نورپردازی و نکات فنی ضروری در فیلمبرداری خواهد پرداخت.

اهمیت شناخت اصطلاحات فیلمبرداری

شناخت اصطلاحات فیلمبرداری برای هر فیلمبردار، چه مبتدی و چه حرفه‌ای، ضروری است زیرا این اصطلاحات به شما کمک می‌کنند تا فرآیند تولید فیلم را به‌طور مؤثرتر و حرفه‌ای‌تری انجام دهید. با تسلط بر این اصطلاحات، می‌توانید با تیم‌های مختلف به‌راحتی ارتباط برقرار کنید، تجهیزات را به‌درستی انتخاب و استفاده کنید و همچنین درک بهتری از تکنیک‌های مختلف مانند نورپردازی، حرکت دوربین و تنظیمات آن داشته باشید. در نهایت، آشنایی با اصطلاحات فیلمبرداری نه‌تنها کیفیت کار شما را بالا می‌برد، بلکه به شما این امکان را می‌دهد که با دقت و جزئیات بیشتری به خلق تصاویر جذاب و حرفه‌ای بپردازید.

اصطلاحات فیلمبرداری: تجهیزات

تجهیزات مناسب نقش حیاتی در کیفیت و نتیجه نهایی یک پروژه فیلمبرداری دارند و آشنایی با اصطلاحات مرتبط با آن‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا انتخاب‌های بهتری داشته باشید. از ابزارهای حرکتی مانند پن هد و اسلایدر گرفته تا تجهیزات نورپردازی و تثبیت‌کننده‌های دوربین، هرکدام ویژگی‌های خاصی دارند که در تولید فیلم‌های حرفه‌ای اهمیت زیادی پیدا می‌کنند. در این بخش، با اصطلاحات کلیدی در این حوزه آشنا خواهید شد.

پن هد فیلمبرداری

پن هد یکی از ابزارهای ضروری در فیلمبرداری است که به شما این امکان را می‌دهد تا دوربین را به‌صورت افقی و نرم حرکت دهید. این ابزار برای پیگیری حرکت سوژه‌ها و ایجاد تصاویر روان در فیلم‌ها استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، هنگام فیلمبرداری از یک شخصیت در حال دویدن، پن هد به شما این امکان را می‌دهد که بدون قطع شدن تصویر، حرکت او را پیگیری کنید.

پایه بوم

پایه بوم ابزاری است که به شما این اجازه را می‌دهد تا دوربین را از بالا یا پایین سوژه‌ها به‌طور عمودی حرکت دهید. این ابزار معمولاً در فیلم‌های هوایی، اسکورپیو یا در صحنه‌های داخلی برای گرفتن نماهای بلند از محیط کاربرد دارد. برای مثال، در یک فیلم اکشن، از پایه بوم برای حرکت دادن دوربین از بالا به پایین هنگام دنبال کردن یک شخصیت در حال فرار استفاده می‌شود.

اسلایدر

اسلایدر یک تجهیز حرکت دوربین است که روی ریل‌های افقی حرکت می‌کند و تصاویری روان و پایدار ایجاد می‌کند. از این وسیله برای انجام حرکت‌های افقی و یا به‌منظور ایجاد انتقال‌های نرم از یک صحنه به صحنه دیگر استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، هنگام فیلمبرداری از یک میز غذا، اسلایدر می‌تواند دوربین را از سمت یک طرف میز به طرف دیگر حرکت دهد، بدون اینکه تصویری لرزان یا ناپایدار ایجاد شود.

کروماکی

کروماکی تکنیکی است که از آن برای تغییر پس‌زمینه یک تصویر یا ویدیو استفاده می‌شود. در این روش، معمولاً از رنگ سبز یا آبی به‌عنوان پس‌زمینه استفاده می‌شود که به راحتی در مرحله پس‌تولید حذف و با تصویر دلخواه جایگزین می‌شود. برای مثال، در فیلم‌های علمی-تخیلی، می‌توان از تکنیک کروماکی برای قرار دادن شخصیت‌ها در مکان‌های مختلف مانند فضا یا سیارات دیگر استفاده کرد.

گیمبال دوربین

گیمبال یک دستگاه ضد لرزش است که برای حفظ ثبات تصاویر در هنگام حرکت دوربین طراحی شده است. این ابزار به‌ویژه در فیلمبرداری‌های دست‌بردار و در شرایطی که نمی‌توان از سه‌پایه استفاده کرد، بسیار کاربردی است. به‌عنوان مثال، هنگام فیلمبرداری از یک شخصیت در حال حرکت در یک خیابان شلوغ، گیمبال می‌تواند حرکات دوربین را صاف و بدون لرزش نگه دارد.

کلوین متر

کلوین متر ابزاری است که برای اندازه‌گیری دمای رنگ نور در فیلمبرداری استفاده می‌شود. این دستگاه به فیلمبردار کمک می‌کند تا رنگ‌های دقیق و طبیعی در صحنه‌ها ایجاد کند و تعادل رنگی بهتری در تصاویر به‌دست آورد. به‌عنوان مثال، هنگام استفاده از نورهای مختلف در یک صحنه داخلی، کلوین متر می‌تواند دمای رنگ نور را اندازه‌گیری کرده و کمک کند تا نورپردازی دقیق‌تری تنظیم شود.

کرین (Crane)

کرین یک بازوی بلند و متحرک است که به دوربین اجازه می‌دهد تا در فضاهای وسیع و از زوایای مختلف حرکت کند. این تجهیز معمولاً برای گرفتن نماهای سینمایی، بلند یا در شرایطی که حرکت عمودی دوربین ضروری است، استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، در فیلم‌های جنگی، از کرین برای ایجاد نماهای هوایی و یا گرفتن نمای وسیعی از یک میدان نبرد استفاده می‌شود.

معنای فیلترها در اصطلاحات فیلمبرداری

فیلترها ابزارهایی هستند که بر روی لنز دوربین نصب می‌شوند و به‌منظور تغییر یا بهبود نور، رنگ و کنتراست تصویر استفاده می‌شوند. این فیلترها می‌توانند برای ایجاد جلوه‌های خاص مانند تغییر دمای رنگ یا کاهش تابش نور بیش‌ازحد، یا حتی برای اصلاح رنگ‌ها در شرایط نوری مختلف به کار روند. به‌عنوان مثال، فیلتر ND برای کاهش شدت نور در صحنه‌های پرنور و فیلتر پلی‌نارو برای حذف تابش نور از سطوح خاص مثل آب یا شیشه کاربرد دارند.

مت باکس

مت باکس یک ابزار کاربردی است که جلوی لنز دوربین قرار می‌گیرد و از ورود نور اضافی به لنز، که می‌تواند باعث ایجاد فِلِر یا کاهش کیفیت تصویر شود، جلوگیری می‌کند. این وسیله همچنین به فیلمبرداران این امکان را می‌دهد که فیلترهای مختلف مانند فیلتر ND یا پولاریزه را به راحتی به دوربین متصل کنند. علاوه بر این، مت باکس از لنز در برابر آسیب‌های فیزیکی، مانند ضربه یا کثیفی، محافظت می‌کند و به بهبود کیفیت تصاویر در شرایط مختلف کمک می‌کند.

اپرچر یا دیافراگم

اپرچر یا دیافراگم در واقع دریچه‌ای است که میزان نوری که وارد لنز دوربین می‌شود را تنظیم می‌کند. این ویژگی تاثیر زیادی بر عمق میدان دارد؛ به این معنا که با تغییر اندازه دیافراگم می‌توان تعیین کرد که پس‌زمینه چقدر تار یا واضح باشد. برای مثال، وقتی از دیافراگم باز (عدد f کم) استفاده می‌کنید، پس‌زمینه محو می‌شود و تنها سوژه اصلی واضح می‌ماند، که این برای عکاسی پرتره مناسب است.

شاریو

شاریو یک ابزار دستی است که به فیلمبردار این امکان را می‌دهد تا حرکت دوربین را به‌طور دقیق و روان کنترل کند. این دستگاه معمولاً برای حرکت‌های عمودی، افقی یا حتی چرخشی استفاده می‌شود و می‌تواند در تولید حرکت‌های روان دوربین در صحنه‌هایی مانند فیلمبرداری از سوژه‌های متحرک مفید باشد. به‌طور مثال، در یک فیلم اکشن، شاریو می‌تواند حرکات دوربین را به‌طور دقیق هنگام تعقیب یا فیلمبرداری در یک محیط شلوغ کنترل کند.

استدی‌کم (Steadicam)

استدی‌کم یک دستگاه تثبیت‌کننده دوربین است که به فیلمبردار این امکان را می‌دهد تا بدون لرزش، دوربین را در فضاهای مختلف حرکت دهد. این ابزار به‌ویژه در صحنه‌هایی که نیاز به حرکات نرم و روان دوربین دارند، بسیار مفید است. به‌طور مثال، در فیلم “بردمن” که بیشتر صحنه‌ها به‌صورت تک شات و پیوسته فیلمبرداری شده‌اند، استدی‌کم به فیلمبردار اجازه داده تا بدون لرزش‌های معمول، دوربین را از یک محیط به محیط دیگر منتقل کند.

نورسنج

نورسنج دستگاهی است که شدت نور موجود در یک صحنه را اندازه‌گیری می‌کند و به فیلمبردار کمک می‌کند تا نورپردازی صحیحی را تنظیم کند. این ابزار به‌ویژه در شرایطی که نور طبیعی یا مصنوعی کم است، کاربرد دارد. به‌طور مثال، در فیلمبرداری از یک صحنه در فضای باز در ساعات طلایی روز، نورسنج به فیلمبردار کمک می‌کند تا میزان نور مناسب را انتخاب کند تا تصویر دچار نور زیاد یا کم نشود.

ویدیولایت

ویدیولایت یک منبع نور مصنوعی است که برای تأمین نور در شرایط کم‌نور یا شبانه استفاده می‌شود. این وسیله به‌ویژه در فیلمبرداری‌های داخلی یا محیط‌هایی که نور طبیعی کافی ندارند، اهمیت زیادی دارد. به‌عنوان مثال، در فیلمبرداری از یک مصاحبه در اتاق کم‌نور، ویدیولایت می‌تواند نور مناسب و یکنواختی را فراهم کند تا تصویر روشن و واضح باشد.

اصطلاحات فیلمبرداری : تنظیمات

تصویر فوکوس

تصویر فوکوس به وضوح تصویر اشاره دارد که زمانی ایجاد می‌شود که دوربین دقیقاً روی سوژه متمرکز شود. این حالت برای ایجاد تصاویری واضح و با جزئیات است که در آن سوژه اصلی به وضوح قابل مشاهده است. برای مثال، در فیلم‌های اکشن یا پرتره‌ها، دوربین باید بر روی صورت یا بدن بازیگر فوکوس کند تا جزئیات دقیق و واضح به نمایش درآید.

تصویر فولو

تصویر فولو به معنای دنبال کردن سوژه در حال حرکت است. دوربین باید به‌طور مداوم و دقیق سوژه را پیگیری کند تا تصویر همیشه روشن و واضح باقی بماند. این تکنیک در صحنه‌های مسابقات ورزشی یا فیلم‌های تعقیب و گریز که نیاز به حرکت دوربین با سوژه دارند، استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در یک فیلم تعقیب و گریز، دوربین باید به‌طور دقیق یک ماشین در حال حرکت را دنبال کند.

حساسیت ISO

حساسیت ISO میزان حساسیت دوربین به نور را نشان می‌دهد. هرچه ISO بیشتر باشد، دوربین در شرایط کم‌نور بهتر عمل می‌کند و تصاویر روشنی ثبت می‌کند، اما این کار می‌تواند نویز (Noise) بیشتری به تصاویر اضافه کند. در عکاسی شبانه یا در شرایط نوری ضعیف، افزایش ISO کمک می‌کند تا تصاویر روشن‌تر ثبت شوند، اما باید توجه داشت که ممکن است کیفیت تصویر کاهش یابد. به‌عنوان مثال، در یک صحنه تاریک داخلی، افزایش ISO باعث روشن شدن تصویر می‌شود.

حرکت‌های اپتیکی دوربین

حرکت‌های اپتیکی دوربین شامل “زوم این” (Zoom In) و “زوم اوت” (Zoom Out) هستند که فاصله کانونی لنز را تغییر می‌دهند و در نتیجه نما یا ترکیب‌بندی تصویر تغییر می‌کند. این تکنیک‌ها برای برجسته‌سازی یک جزئیات خاص یا تغییر نقطه دید استفاده می‌شوند. برای مثال، در فیلم‌های مستند، زوم این برای تمرکز بیشتر بر روی یک سوژه خاص مانند یک حیوان یا چهره استفاده می‌شود.

هلی‌شات

هلی‌شات به تصویربرداری از بالا به پایین با استفاده از یک هلیکوپتر یا وسیله مشابه اشاره دارد. این نوع تصویربرداری معمولاً برای نشان دادن نمایی وسیع و یا برای ایجاد حس فاصله و ارتفاع استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، در فیلم‌هایی که به‌دنبال خلق حس عظمت یا فاصله هستند، هلی‌شات می‌تواند برای نمایش شهر یا یک منطقه وسیع استفاده شود.

اصطلاحات فیلمبرداری: نورپردازی

نورپردازی در فیلمبرداری یکی از عوامل کلیدی برای انتقال حس و ایجاد جو مناسب در فیلم است. انواع مختلف نورپردازی به‌طور مستقیم بر روی نمای بصری فیلم تأثیر می‌گذارند و هر کدام می‌توانند حس متفاوتی را منتقل کنند. در این بخش، انواع مختلف نورپردازی را بررسی می‌کنیم:

نورپردازی سه‌نقطه‌ای (Three-Point Lighting)

این روش یکی از رایج‌ترین تکنیک‌های نورپردازی است که از سه منبع نور استفاده می‌کند: نور اصلی (Key Light)، نور پرکننده (Fill Light) و نور پس‌زمینه (Back Light). نور اصلی به سوژه روشنایی اصلی می‌دهد، نور پرکننده جزئیات سایه‌ها را روشن می‌کند و نور پس‌زمینه برای جدا کردن سوژه از پس‌زمینه استفاده می‌شود. این تکنیک معمولاً در فیلم‌های پرتره و مصاحبه‌ها کاربرد دارد. به‌عنوان مثال، در فیلم‌های مصاحبه‌ای، نورپردازی سه‌نقطه‌ای باعث می‌شود چهره شخص به‌طور طبیعی و برجسته دیده شود.

نورپردازی دراماتیک (Dramatic Lighting)

نورپردازی دراماتیک معمولاً با استفاده از سایه‌ها و کنتراست زیاد برای ایجاد حس تنش، اضطراب یا حتی ترس در صحنه‌ها طراحی می‌شود. در این نوع نورپردازی، از نورهای کم و تابش‌های مستقیم برای ایجاد سایه‌های عمیق استفاده می‌شود. این تکنیک بیشتر در فیلم‌های معمایی و ترسناک کاربرد دارد. مثلاً در یک صحنه ترسناک، نورپردازی دراماتیک با سایه‌های بلند روی دیوار می‌تواند ترس و شک و تردید را به تماشاگر منتقل کند.

نورپردازی از پشت (Backlighting)

در این نوع نورپردازی، منبع نور اصلی از پشت سوژه قرار می‌گیرد و باعث ایجاد یک هاله یا سیلوئت (Silhouette) در اطراف سوژه می‌شود. این تکنیک می‌تواند برای ایجاد حس مرموز یا متفاوت در صحنه‌ها استفاده شود. به‌عنوان مثال، در صحنه‌ای که شخصیت اصلی از درختان عبور می‌کند و نور از پشت او می‌تابد، این نوع نورپردازی می‌تواند حس مرموز و کششی به داستان بدهد.

نورپردازی نرم (Soft Lighting)

در نورپردازی نرم، نور به‌طور یکنواخت پخش می‌شود و هیچ سایه‌ی تندی روی سوژه ایجاد نمی‌شود. این نوع نورپردازی معمولاً در فیلم‌های رمانتیک یا صحنه‌های لطیف و آرام استفاده می‌شود. برای مثال، در یک صحنه عاشقانه، نورپردازی نرم با استفاده از یک منبع نور بزرگ (مثل یک پاراوبولیک یا دیفیوزر) می‌تواند تصویری آرام و دلپذیر از شخصیت‌ها ایجاد کند.

نورپردازی سخت (Hard Lighting)

در نورپردازی سخت، نور مستقیماً و با شدت به سوژه می‌تابد و سایه‌های تند و مشخصی ایجاد می‌شود. این نوع نورپردازی معمولاً برای ایجاد تاثیرات برجسته و نمایشی یا در فیلم‌های اکشن و هیجان‌انگیز استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، در یک صحنه تعقیب و گریز در شب، نورپردازی سخت می‌تواند برای تاکید روی حرکت سریع و تنش بالا به کار رود.

یکی از تکنیک‌های محبوب در فیلمبرداری اسلوموشن است که به کاهش سرعت نمایش تصاویر گفته می‌شود که برای نشان دادن جزئیات دقیق یا لحظات خاص از این تکنیک استفاده می‌شود. این تکنیک معمولاً در فیلم‌های اکشن برای برجسته کردن حرکت‌ها یا برای ایجاد تأثیرات ویژه به کار می‌رود.

اصطلاحات فیلمبرداری: نکات فنی

در این بخش به اصطلاحات فنی فیلمبرداری خواهیم پرداخت که نقش کلیدی در نحوه‌ی فیلم‌برداری و انتقال مفهوم در فیلم‌ها دارند. این اصطلاحات شامل نحوه انتخاب زاویه دوربین، نحوه ترکیب صحنه و بسیاری دیگر از اصولی هستند که به حرفه‌ای‌تر شدن فیلم‌ها کمک می‌کنند. درک این اصطلاحات برای هر فیلمبردار یا کارگردانی ضروری است تا تصاویری با کیفیت و به‌لحاظ هنری برجسته خلق کند.

زاویه دوربین نسبت به سوژه

زاویه دوربین نسبت به سوژه تأثیر زیادی در نحوه درک تماشاگر از صحنه دارد. زاویه‌ها می‌توانند احساسات مختلفی را منتقل کنند و به‌طور چشمگیری بر احوالات فیلم تأثیر بگذارند.

• آی لول (Eye Level): در این زاویه دوربین در سطح چشم سوژه قرار می‌گیرد. این زاویه احساس طبیعی و بی‌طرفانه‌ای به تماشاگر منتقل می‌کند و معمولاً در بیشتر فیلم‌ها استفاده می‌شود.
• زاویه پایین (Low Angle): در این زاویه، دوربین پایین‌تر از سوژه قرار می‌گیرد، که می‌تواند سوژه را بزرگ‌تر و قدرتمندتر به نظر برساند. این زاویه اغلب برای برجسته کردن شخصیت‌های قوی یا خطرناک استفاده می‌شود.
• زاویه بالا (High Angle): در این زاویه، دوربین از بالاتر از سوژه قرار می‌گیرد و معمولاً سوژه را ضعیف یا آسیب‌پذیر نشان می‌دهد. این زاویه برای ایجاد احساس ضعف یا تهدید مناسب است.

فور گراند (Foreground)

فور گراند به بخش جلویی یک قاب اشاره دارد. این قسمت از تصویر می‌تواند به‌عنوان بخشی از ترکیب‌بندی صحنه عمل کند و تأکید بیشتری بر روی سوژه اصلی یا جزئیات خاص در پیش‌زمینه داشته باشد. فور گراند می‌تواند عمق بیشتری به تصویر بدهد و باعث تمرکز تماشاگر بر جزئیات خاص شود.

بک‌گراند (Background)

بک‌گراند به پس‌زمینه یک قاب اطلاق می‌شود. پس‌زمینه می‌تواند نقش مهمی در نحوه انتقال پیام فیلم داشته باشد. به‌طور مثال، یک پس‌زمینه تاریک یا پر از حرکت می‌تواند حس تنش یا دلهره ایجاد کند، در حالی که یک پس‌زمینه روشن و ساده ممکن است بر آرامش و سکوت تأکید کند.

پرسپکتیو (Perspective)

پرسپکتیو به نحوه نمایش عمق و فاصله در یک قاب گفته می‌شود. استفاده از پرسپکتیو می‌تواند باعث ایجاد عمق در تصویر شده و همچنین تأکید بر روی یک یا چند عنصر خاص در تصویر بگذارد. این تکنیک در عکاسی و فیلمبرداری برای هدایت چشم تماشاگر به نقطه مشخصی از قاب استفاده می‌شود.

هدروم (Headroom)

هدروم به فضای خالی بالای سر سوژه در قاب گفته می‌شود. تنظیم مناسب هدروم به فیلمبردار کمک می‌کند تا تصویری متعادل و خوش‌ساخت ایجاد کند. اگر هدروم زیاد باشد، تصویر ممکن است حس بی‌تعادلی داشته باشد، در حالی که کم بودن هدروم ممکن است سوژه را فشرده و محدود نشان دهد.

اینسرت (Insert)

اینسرت به نمای نزدیک یا جزئی از یک شیء یا قسمتی از بدن شخصیت گفته می‌شود که در فیلم برای ایجاد تأکید بر جزئیات استفاده می‌شود. این نوع نمای خاص می‌تواند توجه بیننده را به چیزی که در داستان مهم است جلب کند. به‌طور مثال، در یک فیلم جنایی، اینسرت ممکن است به‌طور خاص بر روی دست‌های کسی که در حال باز کردن یک جعبه است، تمرکز کند.

نمای POV یا Point of View

نمای POV به نمایی گفته می‌شود که از دیدگاه یکی از شخصیت‌ها در فیلم گرفته شده است. این نوع نما به تماشاگر این امکان را می‌دهد که از منظر یک شخصیت به جهان نگاه کند.

• نمای اور شولدر (Over The Shoulder): در این نوع نما دوربین از پشت شانه شخصیت قرار می‌گیرد و معمولاً برای نشان دادن تعاملات یا گفت‌وگوهای بین دو شخصیت استفاده می‌شود.
• نمای تو شات (Two Shot): این نما دو شخصیت را در یک قاب نشان می‌دهد و معمولاً در صحنه‌های گفتگو استفاده می‌شود.
• مستر شات یا Master Shot: نمای مستر معمولاً اولین نمایی است که در یک صحنه فیلمبرداری می‌شود و کل صحنه را از زاویه‌ای وسیع و کلی نشان می‌دهد.
• نمای خاص یا Specific Shot: این نوع نما به‌طور خاص یک لحظه یا جزئیات خاص در صحنه را برجسته می‌کند و به‌طور معمول در دقایق مهم یا حساس فیلم استفاده می‌شود.

حرکت‌های انتقالی دوربین در اصطلاحات فیلمبرداری

حرکت‌های انتقالی دوربین در فیلمبرداری به تغییر موقعیت دوربین در فضا اشاره دارند و برای انتقال حس حرکت یا تغییر زاویه به کار می‌روند.

• پن (Pan): حرکت دوربین به‌طور افقی از چپ به راست یا بالعکس است. این حرکت معمولاً برای دنبال کردن سوژه‌ها یا نمایش محیط استفاده می‌شود.
• پن شلاقی: این نوع حرکت سریعتر از پن معمولی است و معمولاً برای ایجاد احساس اضطراب یا حرکت سریع استفاده می‌شود.
• تیلت (Tilt): حرکت دوربین به‌طور عمودی است، معمولاً برای نشان دادن تغییر ارتفاع سوژه یا محیط.
• تراک به چپ (Track Left) و تراک به راست (Track Right): حرکت دوربین به سمت چپ یا راست است و معمولاً برای دنبال کردن سوژه در حال حرکت به کار می‌رود.
• دالی به جلو (Dolly In) و دالی به عقب (Dolly Out): این حرکت‌ها شامل تغییر مکان دوربین به سمت سوژه یا عقب می‌روند.
• دالی زوم (Dolly Zoom): در این نوع حرکت دوربین به جلو یا عقب حرکت می‌کند، در حالی که لنز به صورت هم‌زمان زوم می‌شود، که باعث ایجاد حس فشار یا تغییر در فضای محیط می‌شود.
• آرک (Arc): حرکت دوربین به صورت دایره‌ای دور سوژه است که معمولاً برای ایجاد حس حرکت پیچیده یا تغییر زاویه به کار می‌رود.

نتیجه‌گیری

با شناخت اصطلاحات و تجهیزات فیلمبرداری، می‌توانید به‌طور مؤثرتر و حرفه‌ای‌تری فیلم بسازید. این اصطلاحات نه‌تنها برای فیلمبرداران مبتدی بلکه برای حرفه‌ای‌ها نیز اهمیت دارند و به شما کمک می‌کنند تا تصاویر و فیلم‌های باکیفیت‌تری تولید کنید.