تصاویر سه بعدی چیست؟ آموزش جامع عکاسی سه بعدی

وقتی صحبت از عکس سه ‌بعدی می‌شود، بسیاری از ما به فکر سینماهای سه‌بعدی و عینک‌های عجیب و غریبش می‌افتیم. این فیلم‌ها به جای اینکه مثل یک تصویر صاف روی پرده باشند، تصویر را به سمت ما می‌آورند. عکاسی سه بعدی نیز از همین منطق پیروی می‌کند و تصاویر سه بعدی را با عمق بیشتری به ما ارائه می‌دهد. این تصاویر واقعی‌تر هستند و جزئیات بیشتری به ما نمایش می‌دهند. این امر باعث می‌شود احساس کنیم که در تصویر هستیم؛ نه اینکه فقط به آن نگاه می‌کنیم. در این مطلب قصد داریم وارد دنیای عکس‌های سه بعدی شویم و به ابزارهای مورد نیاز و روش‌های مختلف عکاسی سه بعدی، تفاوت آن‌ها با تصاویر دو بعدی، روش‌های دیدن عکس‌های خاص و غیره اشاره کنیم.

ابزارهای مورد نیاز برای گرفتن عکس سه بعدی چیست؟

دوربین و ابزارهای مناسب، نقش مهمی در تهیه تصاویر سه بعدی دارند. با ابزار و تجهیزات مناسب، ثبت عکس‌های سه بعدی باکیفیت که به درستی تراز شده و عمق مورد نظر را دارند، راحت‌تر صورت می‌گیرد. در ادامه، به دوربین و تجهیزات مورد نیاز برای این نوع از عکاسی اشاره می‌کنیم.

دوربین مورد نیاز برای عکاسی سه بعدی

برای گرفتن عکس سه بعدی با کیفیت بالا، به دوربینی نیاز دارید که بتواند دو تصویر مجزا از زوایای کمی متفاوت بگیرد. برخی از دوربین‌ها با دو لنز این کار را انجام می‌دهند، و برخی دیگر نیاز به دو عکس جداگانه دارند که بعداً با استفاده از نرم‌افزار تخصصی با هم ادغام می‌شوند.

تجهیزات جانبی مورد نیاز برای گرفتن عکس سه بعدی

علاوه بر دوربین عکاسی سه بعدی، ممکن است به یک سه‌پایه هم نیاز داشته باشید تا دوربینتان را ثابت نگه دارد و دو تصویر به درستی تراز شوند. برای جلوگیری از لرزش دوربین، از یک شاتر از راه دور استفاده کنید.

دوربین‌های محبوب برای عکاسی سه بعدی

دوربین‌های مختلفی در بازار هستند که برای گرفتن عکس سه بعدی مناسب هستند. یکی از گزینه‌های محبوب برای این کار، Fujifilm FinePix Real 3D W3 است که مجهز به دو لنز برای گرفتن تصاویر و فیلم‌های سه بعدی است. گزینه دیگر، Sony Cyber-shot DSC-HX1 است که می‌تواند دو تصویر جداگانه بگیرد. این دو تصویر بعداً می‌توانند با استفاده از یک نرم‌افزار تخصصی، در یک عکس سه بعدی ادغام شوند.

علاوه بر دوربین‌های تخصصی، برخی از گوشی‌های هوشمند نیز دارای قابلیت‌های عکاسی سه بعدی هستند. به عنوان مثال LG Optimus 3D می‌تواند عکس‌ها و فیلم‌های سه بعدی بگیرد، و HTC Evo 3D نیز دارای دوربین دوگانه برای ثبت تصاویر سه بعدی است.

چگونه می‌توانیم عکس سه بعدی بگیریم؟

یک عکس استاندارد، چه چاپی و چه دیجیتالی، دوبعدی است، بنابراین ما فقط طول و عرض آن را می‌توانیم ببینیم. در تصاویر دوبعدی هیچ عمقی وجود ندارد و این موضوع باعث می‌شود تصویر صاف به نظر برسد. عکس سه بعدی دارای فاکتور دیگری است که عمق نام دارد. افزودن بعد سوم باعث می‌شود سوژه واقعی‌تر به نظر برسد و ما باور کنیم که می‌توانیم درون عکس حرکت کنیم، اما چگونه می‌توانیم عکس سه بعدی بگیریم؟

امروزه راه‌های زیادی برای گرفتن عکس‌های سه بعدی وجود دارند. شما این کار را می‌توانید در مرحله ادیت عکس در فتوشاپ هم انجام دهید. یا حتی می‌توانید اپلیکیشن‌های لازم برای این کار را در گوشی موبایل خود نصب کنید. حتی فیسبوک اپلیکیشنی برای آپلود تصاویر سه‌بعدی در پلتفرم خود دارد.

یکی از روش‌های محبوب برای ساخت عکس سه‌بعدی، کپی کردن عکس‌های دیجیتال است. پس از پردازش، می‌توانید برای هر عکس یک سری تفاوت‌های جزئی ایجاد کنید. هنگامی که آن‌ها با هم ادغام می‌شوند، یک عکس سه بعدی ایجاد می‌شود. اما لازم نیست حتما این کار را با کامپیوتر خود انجام دهید.

اگر هنوز هم دوست دارید به صورت آنالوگ کار کنید، یک سری فرآیندهای دستی برای این کار وجود دارند. خرید یک دوربین استریو قدیمی نیز گزینه بدی نیست. شما می‌توانید به صورت آنلاین یک دوربین اسپوتنیک با شرایط بسیار خوب خریداری کنید.

برای ساخت تصاویر سه بعدی، شما حتی به دوربین سه بعدی هم احتیاج ندارید. این کار با دوربین‌های DSLR و حتی گوشی‌های هوشمند هم ممکن است. ما در این مطلب، شما را با سه تکنیک عملی دیگر برای این کار آشنا خواهیم کرد.

حرکت دادن دوربین (Rocking Method)

این کار ساده‌ترین روش برای گرفتن عکس‌های سه بعدی است و برای آن به هیچ تجهیزاتی نیاز ندارید. تنها چیزی که می‌خواهید، دوربینتان است؛ البته گوشی هوشمند نیز می‌تواند همین کار را انجام دهد. ابتدا باید سوژه یا صحنه را شناسایی کنید. برای گرفتن عکس سه بعدی، سوژه باید کاملاً ثابت باشد. حتی اگر اندکی حرکت کند، جواب مورد نظر را نخواهید گرفت. پس از انتخاب صحنه و کادربندی، عکاس باید دوربین را ثابت نگه دارد، وزن خود را روی یکی از پاهایش بیندازد و از سوژه عکس بگیرد. این کار باعث می‌شود بدنش کمی به سمت آن پا متمایل شود.

برای گرفتن عکس دوم، عکاس وزن خود را به پای دیگرش منتقل می‌کند. نتیجه، دو عکس افست از یک صحنه است. تصویر دوم همان تصویر اول است؛ اما کمی متفاوت‌تر از آن. سپس باید تصاویر را کنار هم بگذارید. برای این کار می‌توانید از Photoshop، Stereo Photo Maker و AutoPano استفاده کنید.

روش سه‌پایه (Tripod Method)

این تکنیک مشابه روش حرکت دادن دوربین است، اما برای انجام آن باید از سه‌پایه استفاده کنید. اگر در نوردهی مشکل دارید یا در استودیو کار می‌کنید، این روش برایتان مناسب‌تر خواهد بود. بدین منظور، سوژه یا مدل باید در مرکز کادر قرار گیرد. اولین شات به سادگی گرفته می‌شود. سپس دوربین و سه‌پایه به چپ یا راست جابه‌جا می‌شوند. آن‌ها نباید بیش از دو اینچ جابه‌جا شوند، زیرا این عدد میانگین فاصله بین چشمان انسان است.

قبل از گرفتن عکس دوم، باید دوباره روی سوژه متمرکز شوید که این کار ممکن است شامل تغییر زاویه برای حفظ همان کادر باشد. سپس نوبت به شات دوم می‌رسد. این دو تصویر، مانند روش قبل باید در زمان ادیت و به کمک نرم‌افزار با همدیگر ادغام شوند.

اسکن سه بعدی و مدل‌سازی

یکی از انواع تخصصی عکاسی سه بعدی، مدل‌سازی سه‌بعدی است. هرچند که این تکنیک پیچیدگی‌های خاص خود را دارد؛ اما نتیجه این کار خیلی طبیعی‌تر و شگفت‌انگیزتر است. شما به کمک این روش می‌توانید با حرکت دادن موس خود در امتداد تصاویر سه‌بعدی، اجسام را چرخانده و به‌صورت 360 درجه ببینید؛ دقیقاً مثل زمانی که یک جسم فیزیکی را در دست می‌گیرید.

برای انجام این کار باید از هر زاویه‌ای از جسم مورد نظر عکاسی کرده و چندین عکس هم از اطراف آن (ازجمله بالا و پایین) بگیرید. سپس این عکس‌ها را به‌صورت دستی به نرم‌افزار مربوطه وارد کنید. همچنین می‌توانید نشانگرها را برای اسکن دقیق فعال کنید تا نرم‌افزار به‌طور خودکار آن‌ها را در تصویر شناسایی کند.

یکی از نرم‌افزارهای عالی برای مدل‌سازی تصاویر سه‌بعدی،Agisoft Metashape  است. لازم به ذکر است که برای کار با این نرم‌افزار باید لایسنس آن را خریداری کنید. نرم‌افزار‌های رایگان جایگزین نیز وجود دارند که می‌توانید از آن‌ها بهره گیرید. از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به نرم‌افزار Meshroom اشاره کرد.

تصاویر سه بعدی را چطور می‌توان دید؟

یکی از ساده‌ترین و ارزان‌ترین راه‌ها برای نمایش تصاویر سه‌بعدی، استفاده از فتوشاپ برای افزودن رنگ قرمز به یک تصویر و رنگ فیروزه‌ای به تصویر دیگر است. برای دیدن عکس‌های سه بعدی با این روش، به عینک‌های سه بعدی آبی و قرمز کلاسیک احتیاج دارید. از نکات منفی این روش این است که روی تصاویر سیاه و سفید و تصاویری که کنتراست بالایی دارند، بهتر عمل می‌کند.

گزینه‌های دیگری هم برای دیدن عکس سه بعدی وجود دارند. برخی از این گزینه‌ها برای ایجاد نمونه کار آنلاین مناسب‌تر هستند، زیرا بیننده برای دیدن تصاویر شما به هیچ تجهیزاتی نیاز ندارد. یکی از مثال‌ها در این مورد، Wiggle 3D است. این روش شامل ایجاد یک GIF از تصاویر جداگانه شما است که بین زوایای مختلف به جلو و عقب سوئیچ می‌کند. نتیجه این است که به‌نظر می‌رسد تصویر تکان می‌خورد و جلوه‌ای سه بعدی نمایش داده می‌شود.

برخی از افراد نیز به سادگی تصاویر خود را در کنار هم قرار می‌دهند و به بینندگان پیشنهاد می‌دهند که برای دیدن تصویر به صورت سه بعدی، چشمان خود را تنگ کنند. این بهترین روش برای نشان دادن عکس سه بعدی نیست، چرا که هم چشمان بیننده درد می‌گیرند و هم شما فرصت این را ندارید که مهارت‌های خود در ادیت عکس را پرزنت کنید! همچنین کسی که عکس‌های شما را می‌بیند، احساس می‌کند که دو عکس یکسان در کنار هم را به او نشان داده‌اید.

تصاویر سه بعدی چه تفاوتی با عکس‌های دو بعدی دارند؟

عکس‌های سه بعدی و دو بعدی، تفاوت‌های واضحی دارند که شامل نحوه ثبت و نمایش، نحوه ساخت، انعطاف‌پذیری و دیجیتال بودن آن‌ها می‌شود. در جدول زیر هر یک از این موارد به صورت جداگانه آمده‌اند.

سخن پایانی

عکاسی سه بعدی، هنر افزودن بعد سوم به تصاویر دو بعدی است. تکنیک‌های دوربین سه بعدی، عمق را به تصاویر می‌افزایند و تصاویری جادویی ایجاد می‌کنند که بسیار واقعی به‌نظر می‌رسند. این تصاویر، جلوه‌ای از واقعیت را به تصاویر دو بعدی می‌افزایند و حتی گاهی فراتر از این هستند و در جلوه‌های ویژه فیلم‌های سینمایی، بازی‌های کامپیوتری، تصاویر تبلیغاتی محصولات خاص و غیره کاربرد دارند. اگر شما نیز تجربه‌ای از عکاسی سه بعدی و روش‌های مدرن خلق تصاویر سه بعدی دارید، می‌توانید آن را به صورت کامنت با ما به اشتراک بگذارید.