در اکثر مواقعی که تورهای عمومی نجوم را برگذار می‌کنم و به مردم زیبایی‌های آسمان را با استفاده از تلسکوپ نشان می‌دهم معمولا از من پرسیده می‌شود «آیا می‌توانم از این صحنه عکس بگیرم؟» این سوال را معمولا کسی می‌پرسد که یک دوربین کامپکت کوچک در دست دارد و اغلب اوقات از اینکه جواب من بله است شگفت زده می‌شود. اما واقعا عکس گرفتن از آسمان از طریق قرار دادن دوربین روی چشمی تلسکوپ ممکن است. برای انجام این نوع عکاسی به چند تکنیک ساده نیاز دارید، اما اصلا کار سختی نیست. عکس‌های نهایی هم خیلی زیبا خواهند بود و می‌توانید در کنار دیگر عکس‌هایی که در زمان مسافرت گرفته‌اید، آن‌ها را نیز به دوستان خود نشان دهید. متد قرار دادن دوربینی که روی آن لنز نصب شده است در مقابل چشمی تلسکوپ به عنوان عکاسی آفوکال و یا برخی مواقع دیجی اسکوپ شناخته می‌شود. عکاسی آفوکال مدت‌های زیادی است که ابداع شده است اما خیلی از افراد آن را به عنوان یک متد عملی برای عکاسی نمی‌شناختند اما ساخت دوربین‌های دیجیتال با لنز غیرقابل تعویض این موضوع را تغییر داد.
با استفاده از صفحه نمایش LCD دوربین‌های امروزی امکان دیدن عکس نهایی قبل از گرفتن عکس و ظاهر کردن آن برای انسان به وجود آمد. گرفتن یک عکس خوب با این متد به آزمون و خطای زیادی نیاز دارد که در دوربین‌های امروزی اصلا مهم نیست زیرا شما هیچ هزینه‌ی اضافه‌ای نمی‌کنید.
برخی اوقات هم این کار اصلا ممکن نیست زیرا سوژه خیلی تاریک است و بدون استفاده از سرعت شاتر طولانی امکان عکاسی از آن وجود ندارد. این موضوع برای خیلی از خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌هایی که می‌بینیم صدق می‌کند. عکاسی آفوکال به صورت رو دست فقط با سرعت شاتر 1/8 ثانیه یا بیشتر ممکن است.
فقط چند سوژه‌ی محدود وجود دارد که می‌توانید با گرفتن دوربین روی دست و قرار دادن آن در مقابل چشمی تلسکوپ از آن‌ها عکاسی کنید. این سوژه‌ها عبارتند از ماه، زهره، زحل، مشتری و احتمالا چند ستاره‌ی خیلی روشن. از بین این سوژه‌ها نیز تنها سوژه‌ای که من توانسته‌ام به درستی از آن عکاسی کنم ماه بوده است.
این کار خیلی ساده است: دوربین را روی چشمی قرار دهید، کادر تصویر را به درستی تنظیم کنید و کلید شاتر را فشار دهید. این ایده از آنجایی که چشمی تلسکوپ با لنز داخلی خودش یک تصویر مناسب چشم انسان می‌سازد کاملا عملی است.
البته این کار در حد ایده ساده است اما در صورتی که آن را به صورت عملی امتحان کنید، با مشکلات زیادی مواجه خواهید شد. بزرگترین مشکل مربوط به نحوه‌ی قرار دادن دوربین است. برای اینکه نحوه‌ی دقیق گرفتن دوربین را یاد بگیرید باید کمی آزمون و خطا کنید. برای پیدا کردن نقطه‌ی دقیق گرفتن دوربین، فاصله دوربین از چشمی لنز و مقدار زوم دوربین نیز مهم هستند.
[relatedpost post=”131014″]
برای دیدن تصویر روی صفحه نمایش دوربین ابتدا فاصله کانونی دوربین را روی وایدترین حالت ممکن قرار دهد تا موقعیت حدودی تصویر را پیدا کنید. در این حالت اطراف تصویر به صورت کاملا تاریک خواهد بود. سپس زوم لنز را به اندازه‌ای تغییر دهید که تصویر به صورت کامل صفحه نمایش دوربین را پر کند. مراقب باشید که خیلی زوم نکنید زیرا در صورت زوم زیاد، ثابت نگه داشتن دوربین کار خیلی سختی خواهد بود.
بسیاری از افراد برای پیدا کردن تصویر کمی دوربین را به سمت بالا می‌گیرند که باعث انحراف تصویر می‌شود. برای جلوگیری از این مشکل باید دوربین را به صورت همسطح با چشمی قرار دهید و سعی کنید با حرکت دادن دوربین در جهات چپ، راست، بالا و پائین تصویر را با آن همراستا کنید. در زمان نوردهی نیز باید دوربین را کاملا بی حرکت نگه دارید تا از هرگونه تار شدن تصویر جلوگیری کنید.
می‌توانید یک دستتان را به شکل حلقه دور چشمی تلسکوپ قرار دهید و دوربین را با همان دست بگیرید. این کار علاوه بر کاهش لرزش دوربین به شما کمک می‌کند دوربین را در فاصله‌ی مناسب با چشمی تلسکوپ قرار دهید. در بازار نیز براکت‌هایی برای نگه داشتن دوربین بالای چشمی وجود دارد که می‌توانید بسته به نیاز خودتان از آن‌ها استفاده کنید.
هیچ روش ساده‌ای برای پیدا کردن موقعیت دقیق تصویر وجود ندارد. ممکن است یک طراح اپتیکال بتواند احتمالات را بررسی کند اما در اکثر مواقع پیدا کردن موقعیت تصویر فقط با آزمون و خطا ممکن است. برخی اوقات نیز صرف نظر از اینکه دوربین را چطور می‌گیرید و مقدار زوم آن چه مقدار است، این متد کار نمی‌کند.
در چنین مواقعی مشکل سازگاری بین چشمی و لنز دوربین است. هزاران لنز و چشمی تلسکوپ مختلف در سطح دنیا وجود دارد. در صورتی که با یک چشمی خاص امکان گرفتن عکس موردنظر وجود نداشت، سعی کنید از چشمی دیگر استفاده کنید. برای عکاسی آفوکال دوربین‌های کامپکت که لنزهای کوچکی دارند، کاربرد بیشتری دارند تا DSLRهایی که لنزهای بزرگی دارند.
[relatedpost post=”114481″]
همانطور که گفته شد برخی از افراد براکت‌های ویژه‌ای برای عکاسی آفوکال طراحی کرده‌اند که امکان تغییر ارتفاع دوربین را به شما می‌دهند. این براکت‌ها با اینکه به اندازه تجهیزات حرفه‌ای عکاسی از ستاره‌ها کاربرد ندارند اما به شما این امکان را می‌دهند که با کمترین تجهیزات و هزینه به عکاسی از آسمان شب بپردازید.
یکی دیگر از مشکلات این سبک عکاسی این است که خیلی از نقص‌های عکس (اکثرا فوکوس) در زمان مشاهده‌ی تصویر روی صفحه نمایش دوربین مشخص نیستند اما وقتی که عکس‌ها را با یک مانیتور بزرگتر می‌بینید، متوجه این مشکلات خواهید شد. به همین خاطر بهتر است چند عکس بگیرید تا شاید حداقل یکی از آن‌ها از کیفیت لازم برخوردار بود.
این تکنیک می‌تواند نتایج خیلی جالبی برای شما رقم بزند. به نظر من بهترین زمان برای استفاده از آن در مواقعی است که ماه به صورت کامل بیرون آمده است. همچنین می‌توانید با استفاده از میکروسکوپ نیز این تکنیک را اجرا کنید و نتایج خیلی خوبی به دست بیاورید.
