“اغلب عکس‌های غذا که گرفته‌ام تنها با استفاده از یک منبع نور انجام شده‌اند و حالا بعد از چند سال عکاسی از غذاها و نوشیدنی‌ها، که علاقه زیادی به عکاسی از آن‌ها دارم، دقیقاً می‌دانم که می‌خواهم نور کجا باشد و چرا این نور لازم است.
با این وجود، هنگامی که برای اولین بار عکاسی از غذا را شروع کردم، پیدا کردن مکان مناسب نور را با آزمون و خطا به دست می‌آوردم. به خاطر دارم که این روش برای من بسیار سودمند بود زیرا توانستم ببینم که روش‌های مختلف نوردهی به یک شی ثابت، چگونه باعث ایجاد نتایج متفاوت می‌شود، بنابراین در ادامه مختصری از این تجربیات نورپردازی برای عکاسی از غذاها را ارائه می‌دهم.
برای این آزمایش، دوربین در قسمت سمت چپ استودیو، در یک نقطه‌ی ثابت قرار داده شده‌است. (برای کسانی که علاقمند هستند بدانند، از دوربین کانن 5D IV و یک لنز Sigma 50mm Art استفاده می‌کنم.) برای نوردهی از Broncolor pulso 4 و یک سافت باکس بزرگ استفاده می‌کنم. این تنظیمات کاملاً همان تنظیماتی است که برای عکس‌های تجاری که از غذاها می گیرم، استفاده می‌کنم.
دلیل اینکه به دنبال modifier مستطیلی (سافت‌باکس) می‌روم این است که هم از انعکاسهای اضافی جلوگیری می‌شود و هم شرایط نور تا جایی که امکان دارد طبیعی به نظر خواهد آمد. از آن جایی که اغلب ما احتمالاً شام خود را در کنار یک پنجره‌ی بزرگ می‌خوریم، بنابراین انتظار داریم که نورهای روی گوجه‌ها به شکل مستطیلی باشند و انتظار نداریم که این نورها به صورت هشت ضلعی یا دایره‌ای باشند.
در این حالت اگر از یک سافت‌باکس دایره‌ای استفاده کنید نورهای موجود بر روی غذا مصنوعی به نظر خواهند آمد، مگر اینکه سالاد خود را در یک فانوس دریایی با پنجره‌های پُر از سوراخ ریز میل کنید. بنابراین، بهترین نوع اصلاح کننده برای این نوع از شرایط نوری یک منبع نور غیرمستقیم مستطیلی شکل است. در ادامه هشت راه مختلف که می توان تنها با یک منبع نور، نور ملایمی ایجاد کرد را شرح می دهم.
نوردهی به چپ: این احتمالاً معروف‌ترین روش نوردهی است. از آنجایی که اکثر ما از چپ به راست (زبان‌های لاتین) می‌خوانیم، باعث می‌شود که ثبت تصویر طبیعی‌تر احساس شود. این حالت اثر نور طبیعی پنجره را ایجاد می‌کند و احتمالاً مناسب ترین راه برای ایجاد عکس غذاهای دلپذیرتر می‌شود.
[relatedpost post=”118041″]
نوردهی به راست: مشابه با نوردهی به چپ، این نوع نوردهی تصاویری با نور ملایم و زیبا که دارای توزیع نور مناسبی هستند را ایجاد می‌کند. با این حال، این نحوه‌ی نوردهی کاملاً متضاد با روش قبلی است. این روش یک احساس عدم تعادل و کمی ناامیدی را در بیننده ایجاد می‌کند. این روش همچنان برای مواردی که تنها گزینه است به خوبی قابل استفاده‌است.
45 درجه به چپ (از جلو): این نوع نوردهی‌ای است که من برای وعده‌ی ناهار استفاده می‌کنم. خورشید در بالای آسمان است و درخشش نور آن از پنجره وارد می‌شود. من اغلب سوپاپ‌های میانی را (از سافت باکس) جدا می‌کنم تا نور بیشتری که به صورت مستقیم از پنجره می‌تابد را ایجاد کنم. نوردهی از سمت چپ جریان نور را برای شخصی که عکس را می‌بیند طبیعی جلوه می‌دهد اما امکان ایجاد سایه‌های کوچکتر و دید پانچی‌تر را فراهم می‌کند.
45 درجه به راست (از جلو) : این روش نیز کیفیت نوری مشابه با حالت قبل را ایجاد می‌کند، اما کمی سهولت دید را کاهش می‌دهد. به شخصه می‌گویم که این نوع نورپردازی دارای دید بهتری نسبت به نوری که به صورت مستقیم از راست بتابد، است. اما هنوز به میزان کمی برای اغلب عکاسی‌های تجاری از غذا ملموس می‌باشد.
نوردهی از پشت (45 درجه): اگر از اشیاء شفاف عکاسی می‌کنید، این می تواند واقعاً عالی باشد. اگر نه، قرار دادن یک رفلکتور در نزدیک لنز دوربین اقدام مناسبی خواهد بود. نوردهی از عقب یک دید عبوس را ایجاد می‌کند که ممکن است در مواردی تاثیر گذار باشد. این روش برای تمام غذاها مناسب نمی‌باشد، اما ممکن است برای رسانه‌های اجتماعی امروزی قابل قبول باشد. چند سال قبل من از این حالت برای ایجاد حالتی که یک فرد پشت به دریا و در تابش نور خورشید غذا می‌خورد، استفاده می‌کردم.
نوردهی از جلو: اغلب اوقات این کار را انجام نمی‌دهم، اما برای اینکه این مقاله را تکمیل کنم، فکر می‌کنم که باید این روش را نیز توضیح دهم. من فکر می‌کنم اگر زمینه‌ی کاری مناسب آن فراهم باشد این نوع نوردهی می‌تواند برای سبک های خاصی مورد استفاده قرار بگیرد، اما این روش در اینجا به کار نمی‌آید.”
شما کدامیک از روش های نورپردازی را برای عکاسی از غذاها ترجیح می دهید؟ آیا نکته ای مد نظر دارید که آن را به اشتراک بگذارید؟
مطلب جدید و مفیدی بود و به مقوله ی خوبی اشاره داشت، فقط کاشکی بهتر می فهمیدم که دارم تجارت کی رو می خونم…