انتقال پیام با مینیمالیسم ساده‌تر است
اولین توصیه‌ی ما برای افرادی که در حال یادگیری ترکیب‌بندی هستند این است که مراقب پیام خودتان باشید. می‌خواهید عکستان چه چیزی بگوید؟ وقتی که مخاطب به عکس شما نگاه می‌کند باید چه احساساتی در او برانگیخته شود و یا به چه چیزهایی فکر کند؟ مهم‌تر از همه شما چطور می‌توانید این پیام را ساده‌سازی کنید و تا جای ممکن آن را به سادگی منتقل کنید؟ جواب این سوالات برای خیلی از عکاس‌ها مینیمالیسم در عکاسی است.
برای مثال در صورتی که می‌خواهید یک تپه شنی دست نخورده را به تصویر بکشید، عکسی که قوس یک تپه را در مقابل آسمان نشان می‌دهد خیلی جذاب و زیبا خواهد بود.
اکثر عکس‌های مینیمالیستی چند مشخصه‌ی مشترک با یکدیگر دارند. اول از همه اینکه پالت رنگی آن‌ها اصلا باعث حواس‌پرتی مخاطب نخواهد شد. در این عکس‌ها معمولا فقط یک یا دو رنگ اصلی توجه مخاطب را به خودشان جلب می‌کنند و یا حتی عکس ممکن است به شکل مونوکروم ثبت شود. همچنین این قبیل عکس‌ها معمولا فضای منفی زیادی دارند (قسمت‌های خالی عکس که توجه زیادی به خودشان جلب نمی‌کنند.) آخرین نقطه‌ی اشتراک عکس‌های مینیمالیستی هم این است که در آن‌ها سوژه کوچک است، جزئیات کمی دارد و به خوبی مشخص شده است.
اغلب عکس‌های ماکرو صرف نظر از اینکه شما به مینیمالیسم در آن‌ها نیاز داشته باشید یا نه مینیمالیستی هستند. دلیل این امر هم این است که مقدار زیادی از عناصر مینیمالیسم (رنگ‌های یکپارچه، فضای منفی زیاد و سوژه‌ی مشخص) در عکاسی ماکرو هم وجود دارند. تمامی عکس‌های ماکرو مینیمالیستی نیستند اما در این سبک می‌توان عکس‌های مینیمالیستی زیادی پیدا کرد.
با این وجود تا زمانی که شما بتوانید فضای منفی زیادی پیدا کنید، می‌توانید از مینیمالیسم در سبک‌های دیگر هم استفاده کنید. در صورتی که می‌خواهید یک عکس مینیمالیستی بگیرید، فضاهای خالی که بتوانید از آن‌ها به عنوان پس زمینه برای سوژه استفاده کنید اولین چیزی است که باید به دنبالش باشید. در صورتی که عکس نهایی شما هم حاوی یک یا دو سوژه روی یک پس زمینه‌ی ساده باشد، می‌توان گفت که موفق شده‌اید از مینیمالیسم در عکاسی استفاده کنید.
مینیمالیسم روی صفحه نمایش‌های کوچک‌تر بهتر جواب می‌دهد
امروزه مردم بیشتر از هر وقت دیگری از گوشی موبایل برای پیدا کردن محتوا استفاده می‌کنند و خیلی از عکاس‌ها هم سبک خودشان را تغییر داده‌اند تا با این سبک جدید مطابقت داشته باشد.
زمانی که شما به یک صفحه نمایش کوچک نگاه می‌کنید، عکس‌های مینیمالیستی خیلی زیباتر خواهند بود. مساحت کوچک صفحه نمایش‌های موبایل به این معنی است که آن‌ها جای کافی برای جزئیات پیچیده و تصاویری با نقاط توجه زیاد ندارند. در مقابل یک سوژه‌ی واحد در برابر پس زمینه‌ی تک رنگ خیلی ساده‌تر توجه کاربر را به خودش جلب خواهد کرد.
از طرفی این موضوع کمی غم‌انگیز است زیرا تجربه‌ی شما مثل نگاه کردن به یک عکس منظره‌ی چاپی بزرگ از فاصله‌ی نزدیک نیست. ولی در عین حال مردم همیشه در حال تغییر هستند و اینکه یک عکاس هم نسبت به تغییرات مردم در سبک خودش تغییر ایجاد کند کار عاقلانه‌‌ای است.
خیلی‌ها عقیده دارند در صورتی که بخشی از یک تصویر بزرگ روی یک صفحه نمایش دو اینچی به شکل پیکسل‌های به هم ریخته به نظر می‌رسد بهتر است چنین عکس‌هایی گرفته نشوند و یا حتی‌الامکان در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته نشوند. البته می‌توانید این عکس‌ها را هنوز هم به اشتراک بگذارید اما باید از این موضوع اطلاع داشته باشید که ممکن است تاثیری که قبلا ممکن بود داشته باشند را اکنون نخواهند داشت.
[relatedpost post=”153474″]
سمفونی‌های بزرگ پیچیده هستند
به آثار هنری بزرگ دنیا فکر کنید. از سمفونی‌های بتهوون تا نقاشی‌های دیواری مایکل آنجلو همگی به شدت پیچیده هستند. البته قصد نداریم در اینجا شاهکارهای هنری دنیا را با عکاسی تفننی مقایسه کنیم اما باید در نظر داشته باشید که مینیمالیسم حدود خاصی دارد. مطمئنا یک عکس مینیمالیستی ممکن است داخل اینستاگرام زیبا به نظر برسد اما نمی‌توانید با استفاده از آن چیزی بیشتر از آنکه داخل تصویر مشخص است را منتقل کنید.
آیا هیچکدام از عکس‌هایی که می‌توانید در حال حاضر به خاطر بیاورید مینیمالیستی هستند؟ مطمئنا برخی از عکس‌های فوق‌العاده‌ی دنیا (مثل دختر افغان) واضح و سر راست هستند اما نمی‌توان آن‌ها را ساده یا مینیمالیستی دانست. در صورتی که این عکس‌ها مینیمالیستی بودند، داشتن چنین تاثیر احساسی قدرتمندی برای آن‌ها خیلی سخت بود.
برخی از مجموعه عکس‌های مستند دیده شده‌اند که در آن‌ها یک یا دو عکس مینیمالیستی هم وجود داشته است و این کار برای این انجام شده است که یک منظور را به صورت واضح و مشخص منتقل کنند. اما اطلاعات کمی که داخل عکس‌های مینیمالیستی وجود دارد باعث شده است نتوانند یک دید ظریف و پیچیده از دنیا ارائه دهند. خیلی از مواقع این موضوع باعث کاهش موفقیت یک تصویر خواهد شد.
[relatedpost post=”140396″]
عکس‌های مینیمال خیلی سریع قدیمی می‌شوند
با توجه به تعداد زیاد عکس‌های مینیمال که هر روزه در شبکه‌های اجتماعی مختلف مثل اینستاگرام به اشتراک گذاشته می‌شوند بدون شک مردم به زودی از آن‌ها خسته خواهند شد. اگر تمام عکس‌هایی که در سطح اینترنت به اشتراک گذاشته می‌شوند مینیمالیستی باشند و یک ترکیب‌بندی واحد داشته باشند، نمی‌توان از مردم انتظار داشت که تمام این عکس‌ها را به عنوان یک اثر مهم و منحصر به فرد ببینند.
البته این تقصیر مینیمالیسم در عکاسی نیست که روز به روز قدیمی‌تر می‌شود بلکه این موضوع به خاطر این است که خیلی از عکاس‌ها هر روز از آن استفاده می‌کنند. به همین خاطر می‌توان گفت مینیمالیسم هم مثل افکت اورتون است. این سبک به خودی خود مشکل ساز نیست اما زمانی که استفاده از آن خیلی زیاد شود، مقداری آزاردهنده به نظر می‌رسد.
در صورتی که می‌خواهید از زیاده‌روی در مینیمالیسم جلوگیری کنید، سعی کنید تا حدودی تفاوت ایجاد کنید. مطمئنا در صورتی که سوژه نیاز دارید می‌توانید چند عکس ساده‌سازی شده ثبت کنید اما عکس‌های نرمال هم بگیرید. بنابراین تا زمانی که در ثبت عکس‌های مینیمالیستی زیاده‌روی نکنید و از پیچیدگی هم در عکاسی استفاده کنید، مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد.
[relatedpost post=”85846″]
جمع‌بندی
حتی با وجود حرف‌هایی هم که زده شد، ما هنوز هم عاشق عکاسی مینیمالیستی هستیم. این سبک برای برخی سوژه‌ها عصاره‌ی تصویر را بهتر از هر سبک دیگری در عکاسی منتقل می‌کند. در صورتی که در آینده یک موقعیت خوب برای استفاده از مینیمالیسم در عکاسی پیدا کردید نباید از آن دوری کنید.
همچنین در صورتی هم که تازه عکاسی را شروع کرده‌اید مینیمالیسم می‌تواند به شما کمک کند و احساس آگاهانه بودنی که قبلا نداشته‌اند را به آن‌ها اضافه کند و شما با احتیاط بیشتری به ترکیب‌بندی تصاویر خودتان فکر کنید. به همین خاطر ما توصیه می‌کنیم که همه‌ی عکاس‌ها مینیمالیسم در عکاسی را امتحان کنند و در ابتدای مسیر چند عکس مینیمال بگیرند. در صورتی که می‌خواهید سوژه‌های پیچیده را به شکل حرفه‌ای به تصویر بکشید، بهتر است ابتدا اصول ابتدایی را یاد بگیرید.
