راهنمای کامل عکاسی از منظره در شب

عکاسی از ستاره‌ها یا عکاسی از منظره شب؟

منظور از عکاسی از منظره شب عکاسی از مناظر مختلف در حالی است که آسمان پرستاره‌ی شب هم در آن مشخص باشد و تفاوت زیادی با عکاسی از ستاره‌ها دارد.

عکاسی از ستاره‌ها نیز چالش‌های خودش را دارد اما باز هم از عکاسی منظره‌ی شب راحت‌تر است و دلیل آن فقط یک مورد است: مدت زمان نوردهی!

چیزی که عکاسی از شب را به یک کار خیلی سخت تبدیل می‌کند مناظر هستند. شما در صورتی که ستاره‌ها را دنبال کنید، منظره‌ی موجود در کادر تار می‌شود و در صورتی هم که فقط روی منظره تمرکز کنید، باعث تار شدن ستاره‌ها خواهید شد. برای اینکه بتوانید منظره را با وضوح بالایی ثبت کنید و ستاره‌ها هم به جای دنباله‌دار بودن به شکل یک نقطه باشند، باید از مدت زمان نوردهی کوتاهی استفاده کنید.

آلودگی نوری

امروزه پیدا کردن یک آسمان واقعا تاریک کار خیلی سختی است و دلیل اصلی آن آلودگی نوری است. تقریبا در تمامی شهرها لامپ‌های بسیار زیادی در سطح خیابان‌ها و کوچه‌ها وجود دارد. بهترین کاری که می‌توانید برای فرار از آلودگی نوری انجام دهید این است که تا جای ممکن از شهرهای بزرگ دور شوید.

بهترین لوکیشن برای عکاسی از منظره شب

متاسفانه دنیا به نیازهای ما به عنوان یک عکاس اهمیت زیادی نمی‌دهد. اینکه چه ستاره‌هایی و چه مقدار از کهکشان راه‌شیری مشخص است به اینکه در چه ماهی هستیم و موقعیت جغرافیایی شما بستگی دارد.

در کشور ما هسته‌ی کهکشان در طول شب از اواسط فروردین تا اواسط شهریور قابل دیدن است. اینکه شما چه مقدار از آن را می‌توانید ببینید و همچنین ارتفاع آن نسبت به خط افق به عرض جغرافیایی لوکیشن شما بستگی دارد. هرچقدر به استوا نزدیک‌تر باشید بهتر است. در طول زمستان شب‌ها طولانی‌تر هستند و هسته‌ی کهکشان به زیر خط افق منتقل می‌شود. به همین دلیل در کشور ما قابل دیدن نیست و فقط کشورهایی که در نیمکره جنوبی قرار دارند می‌توانند آن را ببینند.

[relatedpost post = “76432”]

البته وبسایت‌ها و اپلیکیشن‌های موبایل خیلی زیادی وجود دارند که موقعیت هسته‌ی کهکشان را در هر زمانی از سال محاسبه می‌کنند. با استفاده از این وبسایت‌ها می‌توانید از قبل بدانید که چه زمانی و چه مقداری از هسته‌ی کهکشان در لوکیشن مدنظر شما قابل دیدن است. شما باید به منظره هم توجه کنید. برای انتخاب یک لوکیشن مناسب باید علاوه بر ستاره‌ها یک منظره‌ی خوب هم داشته باشید.

تجهیزات و تنظیمات دوربین

در صورتی که بودجه‌ی شما محدود است، هیچ نیازی به نگرانی نیست. باز هم می‌توانید عکس‌های بسیار زیبایی از شب‌های پرستاره بگیرید. فقط کافیست برخی قوانین ساده را دنبال کنید. تجهیزات نیز مطمئنا نقش خیلی مهمی در عکاسی از منظره شب دارند اما مهم‌ترین موضوع نیستند. در واقع برای عکاسی در شب شما باید 50% از تمرکز خود را روی برنامه‌ریزی و کادربندی، 20% روی تجهیزات و 30% روی مهارت‌های ویرایش عکس قرار دهید.

دوربین

بهترین گزینه یک دوربین فول فریم است زیرا می‌توانند حتی در ایزو بالا نیز نویز خیلی کمی ایجاد کنند اما می‌توانید از دوربین‌های APS-C مدرن، سه چهارم و میکرو سه چهارم هم برای این کار استفاده کنید. شما حتی می‌توانید از دوربین‌های کامپکت هم برای عکاسی استفاده کنید. فقط باید مطمئن شوید که دوربین موردنظر از یک لنز واید و سریع و سنسور 1 اینچی استفاده می‌کند. برای مثال Sony CyberShot RX100 مارک 1 تا 4، کانن پاورشات G7X یا پاناسونیک LX 100 نیز گزینه‌های خیلی خوبی هستند.

علاوه بر کیفیت پیکسل و سایز سنسور، موضوعات خیلی مهم‌‎تری هم در گرفتن یک عکس خوب تاثیرگذار هستند. برخی از این موارد عبارتند از:

• امکان عکاسی با فرمت Raw
• توانایی دوربین برای کاهش نویز در زمان استفاده از نوردهی طولانی و عملکرد ایزو مناسب
• ریموت شاتر و فاصله‌سنج
• پشتیبانی از حالت Bulb
• عمر باتری بالا

در صورت استفاده از دوربین‌های کامپکت علاوه بر لنز واید و سریع به قابلیت فوکوس دستی هم نیاز دارید. پشتیبانی از قابلیت Focus Peeking و یا بزرگنمایی در حالت Live View هم کمک زیادی به شما می‌کند و باعث می‌شود بتوانید به خوبی روی ستاره‌ها فوکوس کنید.

لنز

مهمترین مشخصه‌ی یک لنز مناسب سرعت آن است. منظور از لنز سریع لنزی است که بازترین دیافراگم آن چیزی بین f/1.4 تا f/3.5 باشد. همچنین باید امکان فوکوس به شکل دستی را هم به شما بدهد و عملکرد اپتیکال خیلی خوبی هم داشته باشد. برای انتخاب فاصله کانونی مناسب برای عکاسی از منظره شب هم باید تا جای ممکن یک لنز واید استفاده کنید. من معمولا هیچ لنزی با فاصله کانونی بیشتر از 50 میلیمتر برای دوربین فول فریم انتخاب نمی‌کنم. همچنین بهتر است لنزی که انتخاب می‌کنید امکان نصب فیلتر را هم داشته باشد.

سه پایه

شما نمی‌توانید بدون استفاده از سه پایه از مناظر شب عکاسی کنید. شما باید یک سه پایه قوی و محکم داشته باشید تا کمترین لرزشی را در تصاویر خود مشاهده نکنید. بهترین سه پایه، سه پایه‌ای است که امکان عکاسی از زوایای خیلی پائین تا زوایای خیلی بالا را به شما بدهد. این موضوع بیشترین انعطاف‌پذیری را برای کادربندی به شما می‌دهد. امکان اتصال وزنه نیز می‌تواند کمک خیلی زیادی به شما کند و بتوانید در شرایط خیلی بادی هم از سه پایه استفاده کنید.

فیلتر

بله درست شنیدید؛ فیلتر! داشتن فیلتر برای عکاسی از منظره شب خیلی مهم است و کمک می‌کند دقیقا تصاویری که می‌خواهید را بگیرید. فیلتر به هیچ عنوان نمی‌تواند آسمان تاریک شب را شبیه‌سازی کند اما با استفاده از آن می‌توانید به خوبی نور نارنجی‌ای که به دلیل آلودگی نوری ایجاد می‌شود را از بین ببرید.

به صورت خلاصه فیلترها نورهایی با یک طیف خاص را حذف می‌کنند یا کاهش می‌دهند و اجازه‌ی برخورد آن‌ها به سنسور دوربین را نمی‌دهند. شما نمی‌توانید این کار را در زمان ویرایش عکس انجام دهید به همین خاطر در صورتی که در شهرهایی مثل تهران زندگی می‌کنید که آلودگی نوری خیلی زیادی دارند، حتما توصیه می‌کنیم یکی از آن‌ها را تهیه کنید.

تمام فیلترها نوردهی را به میزان 1 گام کاهش می‌دهند. یک فیلتر LPR خوب آلودگی نوری لامپ‌های سدیم را به میزان 4 گام و لامپ‌های جیوه را به میزان 2 گام کاهش می‌دهد. این موضوع به شما این امکان را می‌دهد که از نوردهی بیشتر یا ایزو بالاتری استفاده کنید و در عین حال آسمان بالای خط افق را از بین نبرید.

فیلترهای LPR که فیلترهای پهن باند محسوب می‌شوند توانایی کاهش نور ماه را ندارند. برای اینکه بتوانید نور ماه را هم کاهش دهید بهتر است از فیلترهای H-Alpha یا دیگر فیلترهای کوتاه باند استفاده کنید. فیلترهای پلاریزه یکی از بهترین نمونه‌های فیلتر کوتاه باند هستند.

قوانین ساده برای عکاسی از آسمان شب

چند قانون تجربی خیلی ساده وجود دارد که در صورت دنبال کردن آن‌ها، شما می‌توانید عکس‌های خیلی خوبی از آسمان شب بگیرید.

همانطور که اشاره کردم، ستاره‌ها با سرعت 15 درجه بر ساعت در طول آسمان جابجا می‌شوند. در صورتی که نمی‌خواهید رد ستاره‌ها را در عکس‌های خود داشته باشید باید از مدت زمان نوردهی خیلی کوتاهی استفاده کنید. اما دقیقا چقدر کوتاه؟ با استفاده از فرمول زیر به خوبی می‌توانید مدت زمان نوردهی مناسب را پیدا کنید:

ET = N / ( CF * FL )

N (مقدار جزئیات قابل نمایش در عکس) می‌تواند 400، 500 یا 600 باشد. CF فاکتور کراپ دوربین شما است و FL نیز مشخص کننده فاصله کانونی لنز است. انتخاب مقدار دقیق N به این موضوع بستگی دارد که قرار است چه استفاده‌ای از عکس کنید. در صورتی که قرار است تصویر را در یک وبسایت با رزولوشن خیلی پائین استفاده کنید، N را برابر با 600 قرار دهید. در این صورت کمی رد ستاره‌ها مشخص است اما به دلیل رزولوشن پائین عکس، این موضوع خیلی مهم نیست. اما اگر قرار است عکس مورد نظر را با ابعاد بزرگ چاپ کنید بهتر است N را برابر با 400 قرار دهید تا هیچگونه دنباله‌ای از ستاره‌ها وجود نداشته باشد.

پس از اینکه موفق شدید مدت زمان نوردهی را به خوبی محاسبه کنید، از ایزو برای نوردهی مناسب عکس خود استفاده کنید و مراقب هیستوگرام هم باشید. بهترین راه برای محاسبه ایزو هم استفاده از فرمول زیر است:

ISO = (6000 * f ^2) / ET

در اینجا f^2 دیافراگم لنز به توان 2 است. برای مثال تصور کنید که مدت زمان نوردهی یا همان ET برابر با 21 و دیافراگم دوربین نیز f/4 است. در این صورت ( 6000 * 16 ) / 21 = 4571 خواهد بود. در صورت استفاده از دوربین‌های دیجیتال بهتر است از متد ETTR یا Expose to the right استفاده کنید. مقدار نوردهی تصویر را کمی بیشتر در نظر بگیرید تا جزئیات کافی را ثبت کنید. سپس در زمان ویرایش تصویر می‌توانید نوردهی را تنظیم کنید.

یکی دیگر از مزایای متد ETTR این است که نویز دیجیتال کمتری در تصویر شما وجود خواهد داشت. کاهش نور یک تصویر دیجیتال که بیشتر از میزان لازم نوردهی شده است، باعث می‌‎شود نویز خیلی کمتری در تصویر نهایی وجود داشته باشد.

[relatedpost post = “85600”]

از اینکه از مقادیر ایزو خیلی بالا (3200 یا بیشتر) استفاده کنید نترسید. در صورتی که برای گرفتن عکس موردنظر مجبور هستید از چنین تنظیماتی استفاده کنید اصلا نگران نباشید. روش‌های خیلی زیادی وجود دارد که می‌توانید با استفاده از آن‌ها در زمان ویرایش عکس، نویز دیجیتال موجود در آن را به طرز چشمگیری کاهش دهید.

چطور بهترین عکس را از آسمان شب بگیرم؟

قبل از بیرون رفتن

1. یک چک لیست تهیه کنید: مطمئنا نمی‌خواهید وقتی که به لوکیشن مدنظر رسیدید متوجه شوید که باتری‌ها یا کارت حافظه‌ی خود را فراموش کرده‌اید.
2. پیدا کردن لوکیشن: در صورتی که هنوز لوکیشن موردنظر را پیدا نکرده‌اید و یا نمی‌دانید که باید از کجا شروع کنید، به یکی از نقشه‌های آلودگی نوری آنلاین مراجعه کنید. سپس یک نقطه‌ی تاریک پیدا کنید و از شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام و Flicker برای پیدا کردن مناظر زیبای آن منطقه استفاده نمائید.

از گوگل مپ استفاده کنید و به خوبی لوکیشن مدنظر را بگردید تا یک نقطه‌ی جذاب برای عکاسی پیدا کنید. پس از پیدا کردن نقطه‌ی موردنظر، میزان آلودگی نوری آن نقطه و نزدیکی آن به شهرهای بزرگ را بررسی کنید. آیا راه شیری و هسته‌ی کهکشان از این نقطه مشخص است؟ ماه در چه فازی خواهد بود؟ آیا ماه جلوی کهکشان راه شیری نیست؟ هوا در زمان موردنظر شما چگونه خواهد بود؟

شما به سادگی می‌توانید بدون ترک کردن تخت خودتان و با استفاده از اپ‌های خیلی زیادی که برای این موارد طراحی شده‌اند جواب این سوال‌ها را پیدا کنید.

3. میدان دید لنز خود را بشناسید: در صورتی که قصد دارید یک عکس پانوراما بگیرید، این موضوع از اهمیت خیلی زیادی برخوردار است. برای اینکه بتوانید دوربین را به راحتی با محوریت سه پایه بچرخانید، خیلی مهم است که میدان دید لنز خود را به خوبی بشناسید.
4. آشنایی با نقطه بی‌نهایت لنز: برای پیدا کردن نقطه بی‌نهایت لنز خود، در طول روز با استفاده از لنز روی نقطه‌ی بی‌نهایت فوکوس کنید و موقعیت آن را روی بدنه لنز علامت بزنید. در اکثر مواقع نقطه‌ای که کمپانی برای نقطه فوکوس بی‌نهایت علامت زده است، با مکان واقعی آن فرق دارد. انجام دادن این کار در طول روز به شما کمک می‌کند که در زمان عکاسی از منظره شب وقت کمتری تلف کنید.
5. پاک کردن لنز: این کار را هم بهتر است در منزل و زیر نور روز انجام دهید.
6. زودتر به لوکیشن موردنظر بروید: برای اینکه بتوانید در طول روز لوکیشن موردنظر را بررسی کنید، بهتر است زودتر به آن‌جا مراجعه کنید. سعی کنید کادرهایی را پیدا کنید که با استفاده از آن‌ها در طول روز می‌توانید عکس‌های زیبایی بگیرید. سپس با استفاده از قابلیت واقعیت افزوده نرم‌افزارهایی مثل PhotoPills می‌توانید ببینید که این عکس‌ها در طول شب چگونه خواهند بود.

کادربندی

کادربندی تصویر در عکاسی از منظره شب نیز درست مثل عکاسی در طول روز است. شما می‌توانید از همان قوانین ثابت استفاده کنید و یا همان قوانین را بشکنید. تنها چالش شما نوردهی منظره‌ی مقابل با استفاده از فاصله کانونی محدود است. همانطور که گفته شد، لنزهای تله فوتو خیلی لانگ مدت زمان نوردهی شما را کاهش می‌دهند.

کادربندی یک منظره‌ی خوب که در آن کهکشان راه شیری (یا ستاره قطبی) دیده شود کار خیلی سختی نیست و درست شبیه به قرار دادن خورشید در یک نقطه‌ی خاص در طول روز است. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که منتظر زمان مناسب روز و سال باشید.

در صورتی هم که می‌خواهید از دنباله‌ی ستاره‌ها عکاسی کنید یک روش خیلی خوب این است که پلاریس را داخل کادر تصویر خود داشته باشید. در این صورت دنباله‌ی ستاره‌ها به صورت دایره‌های متحدالمرکزی که در اطراف این ستاره‌ها قرار دارند دیده می‌شود. البته رد ستاره‌ها بسته به اینکه لنز دوربین را به چه سمتی گرفته‌اید هم متفاوت خواهد بود.

ممکن است نیاز باشید کمی با حالت‌های مختلف کار کنید تا بتوانید دنباله ستاره‌ای مدنظر خودتان را ثبت کنید. در ادامه موارد دیگری که می‌توانید برای عکاسی از آسمان شب در نظر داشته باشید را با هم بررسی خواهیم کرد.

معمولا نمی‌توانید در حالی از آسمان عکاسی کنید که پیش زمینه آن به صورت کامل تاریک باشد. فقط در صورتی می‌توانید چنین عکسی بگیرید که قصد داشته باشید از عکاسی ضد نور استفاده کنید.

باید از پیش زمینه‎‌های خیلی تاریک و سیاه که نویز زیادی دارند تا جای ممکن دوری کنید. سعی کنید زمانی عکاسی کنید که یک ماه نسبتا روشن با زاویه کم در پشت سر شما وجود داشته باشد. این کار باعث می‌شود منظره جلوی شما تا حدودی روشن باشد.

همچنین می‌توانید چند نور و فلاش هم به همراه داشته باشید. با این کار می‌توانید از تکنیک‌هایی مثل نقاشی با نور استفاده کنید و یا سوژه‌های مهم موجود در پیش زمینه را به خوبی نورپردازی کنید.

برخی اوقات نیز می‌توانید با نشان دادن عمدی حرکت اشیاء موجود در آسمان در برابر یک منظره‌ی ثابت نیز عکس‌های جالبی بگیرید.

نحوه گرفتن عکس‌های مختلف از منظره در شب

قبل از شروع، روشنایی صفحه نمایش را روی کمترین مقدار ممکن قرار دهید. این کار یک دید خیلی خوب راجع به روشنایی تصویر به شما می‌دهد و همچنین باعث می‌شود که هر بار به صفحه نمایش نگاه می‌کنید، نور آن چشم شما را اذیت نکند.

سپس یک عکس تست بگیرید تا مطمئن شوید که از تنظیمات دوربین مناسب برای عکاسی از ستاره‌ها استفاده می‌کنید، فوکوس روی نقطه‌ی درستی است و کادربندی را به بهترین شکل ممکن انجام داده‌اید. سپس تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید دنباله ستاره‌ها را ثبت کنید و یا آن‌ها را به صورت نقطه‌ای به تصویر بکشید.

دنباله‌ی ستاره‌ها

در صورتی که می‌خواهید دنباله‌ی ستاره‌ها را در عکس‌های خودتان داشته باشید، یک عکس تست جدید بگیرید اما سرعت شاتر را روی یک مقدار طولانی (حداقل چند دقیقه) قرار دهید. این عکس به شدت پر نویز خواهد بود و احتمالا Overexpose خواهد شد. اما یک درک کلی از اینکه دنباله ستاره‌ها به چه صورت خواهد بود به شما می‌دهد. همچنین می‌توانید مطمئن شوید که پلاریس (ستاره قطبی) داخل کادر قرار دارد یا خیر!

در مرحله بعدی باید مطمئن شوید که تمام قابلیت‌های کاهش نویز Long Exposure غیرفعال هستند، باتری دوربین هم باید به صورت کامل خالی باشد و کارت حافظه ظرفیت ذخیره چندین عکس را داشته باشد. شما فقط در صورت استفاده از دوربین‌های آنالوگ می‌توانید با گذاشتن سنسور در معرض نور برای مدت طولانی به عکاسی منظره در شب بپردازید و عکس‌های خوبی بگیرید.

در عکاسی دیجیتال از منظره شب این کار عملی نیست زیرا در صورتی که سنسور را برای مدت زیادی باز بگذارید، پس از مدتی داغ می‌کند و باعث مشکلاتی مثل هات پیکسل‌های بنفش و نویز روشنایی می‌شود که می‌توانند عکس شما را به سادگی خراب کنند.

به جای این کار، بهتر است از یک زمان‌سنج استفاده کنید و تعداد زیادی عکس با مدت زمان نوردهی کوتاه، برای مثال 30 ثانیه تا 1 دقیقه بگیرید. سپس می‌توانید در مرحله ادیت، این عکس‌ها را با هم Stack کنید تا دنباله‌ی ستاره‌ها را در عکس خود داشته باشید. ممکن است نیاز باشد بین هر شات چند ثانیه صبر کنید تا سنسور زمان کافی برای خنک شدن داشته باشد.

پس از اینکه تمام تصاویر لازم را گرفتید، درب لنز را ببندید و یک عکس دیگر بگیرید. این عکس به عنوان Dark Frame شناخته می‌شود و می‌توانید با استفاده از آن، هات پیکسل‌های عکس نهایی را حذف کنید.

برای اینکه بتوانید به خوبی رد ستاره‌ها را ثبت کنید باید حداقل به مدت نیم ساعت با همین روش از آسمان عکس بگیرید. هرچقدر شما بیشتر به عکاسی ادامه دهید، دنباله‌ ستاره‌ها مشخص‌تر خواهد بود. به همین خاطر بهتر است مدت زمان عکاسی را طولانی‌تر کنید.

در دوربین‌هایی که از منظره‌یاب الکترونیکی استفاده می‌کنند، بهتر است برای جلوگیری از مصرف سریع باتری، صفحه نمایش LCD دوربین را خاموش کنید و فقط از منظره‌یاب برای انجام کادربندی تصویر استفاده کنید.

خوبی دنباله‌ی ستاره‌ها این است که شما می‌توانید همیشه و حتی در شرایط نامساعد هم از آن‌ها برای عکاسی استفاده کنید. بنابراین تا زمانی که شما می‌توانید، ستاره‌ها را در آسمان ببینید، حتی در شهرهایی که آلودگی نوری خیلی زیادی هم دارند، می‌توانید از این سبک عکاسی استفاده کنید.

نکته: در صورتی که در شهرهای خیلی روشن از فیلترهای ND تدریجی استفاده نکنید، فقط به سرعت شاتر چند ثانیه‌ای محدود خواهید بود. به همین خاطر باید حداقل چند صد عکس بگیرید تا بتوانید به خوبی رد ستاره‌ها را در عکس‌های خود ثبت کنید.

ستاره‌های نقطه‌ای و راه شیری

در صورتی که علاقه‌ای به دنباله ستاره‌ها ندارید باید سرعت شاتر موردنیاز را به صورت دقیق محاسبه کنید. از فرمول 400، 500 یا 600 که در بالا به آن اشاره شد استفاده کنید و با فرمول ذکر شده نیز مقدار دقیق ایزو را مشخص کنید. همچنین مراقب باشید که هایلایت‌ها و خط افق را هم که معمولا روشن‌ترین بخش تصویر است خیلی روشن نکنید.

[relatedpost post = “114214”]

ممکن است نیاز باشد، مقدار ایزو را خیلی بیشتر از مقداری که با آن راحت هستید افزایش دهید. این کار ممکن است باعث خراب شدن کل تصویر شود. به همین خاطر قبل از انجام چنین کاری، مطمئن شوید که به تصویر نهایی آسیبی نمی‌زنید.

با رعایت نکات زیر به خوبی می‌توانید نویز دیجیتال را برطرف کنید:

1. روشن کردن قابلیت کاهش نویز Long Exposure دوربین
2. استفاده از الگوریتم‌های ضد نویز موجود در برنامه‌های ویرایش عکس مثل Noise Ninja و Topaz Denoise
3. گرفتن عکس‌های بیشتر و استفاده از تکنیک‌های Multi Frame Noise Reduction

شماره 3 تکنیک مورد علاقه‌ی من است که در ادامه، به صورت کامل روش انجام آن را با یکدیگر بررسی می‌کنیم.

عکاسی پانوراما از منظره شب

دلایل خیلی زیادی برای روی آوردن به عکاسی پانوراما از منظره شب وجود دارد. مهم‌ترین دلیل آن هم عکاسی از صحنه‌هایی است که نمی‌توانید فقط با گرفتن یک عکس آن‌ها را ثبت کنید. همچنین ممکن است نیاز داشته باشید عکس‌هایی بگیرید که با یک لنز واید قابل گرفتن است. خیلی از لنزهای واید امکان استفاده از فیلترهای LPR را ندارند و به همین دلیل باید عملکرد آن‌ها را با استفاده از عکاسی پانوراما با استفاده از لنزهای معمولی شبیه‌سازی کنید.

همچنین ممکن است قصد داشته باشید عکس گرفته شده را با یک فرمت بزرگ چاپ کنید. رزولوشن عکس‌های پانوراما معمولا چندصد مگاپیکسل است.

برای عکاسی پانوراما بهتر است از برهم نهی 30 تا 40 درصد بین هر عکس استفاده کنید. در صورتی که زاویه دید خمیده دوربین خود را به خوبی بشناسید و دوربین خود را به اندازه‌ی نصف آن بچرخانید، نتایج بهتری به دست خواهید آورد. با استفاده از این لینک (http://www.radical.org/aov/) می‌توانید زاویه دید دوربین خود را به صورت دقیق محاسبه کنید.

در صورتی که دوست دارید دوربین خود را به صورت عمودی قرار دهید و به این شکل به عکاسی پرتره بپردازید، باید زاویه دید عمودی لنز خود را محاسبه کنید. برای مثال در لنزی مثل Samyang 12mm روی Olympus EM-10 زاویه دید لنز شما 58.72 درجه خواهد بود. این بدین معنی است که می‌توانید با هر بار چرخاندن دوربین به میزان 30 درجه عکس‌های پانورامای خوبی بگیرید. این مقدار را می‌توانید به راحتی با استفاده از درجه‌بندی روی هد سه پایه محاسبه کنید.

یکی از بهترین نکات برای عکاسی از منظره شب به شرح زیر است:

فرقی ندارد که دوست دارید چه نوع عکسی بگیرید، باید حداقل دو عکس مختلف بگیرید که در یکی از آن‌ها آسمان به خوبی نوردهی شده باشد و در یکی دیگر نیز برای مثال پیش زمینه نوردهی شده باشد. با این کار می‌توانید به خوبی عکس نهایی را نوردهی کنید و بهترین نور ممکن را داشته باشید.

چند نکته برای ادیت عکس منظره‎‌ی شب

پس از اینکه عکس منظره‌ی موردنظر خودتان را در فرمت Raw گرفتید، باید آن را ادیت کنید.

معمولا اولین کاری که باید انجام دهید این است که وایت بالانس تصویر را مشخص کنید. سپس با استفاده از اسلایدرهای Black و White باید نوردهی تصویر را تنظیم کنید. پس از این کار نیز Highlightها و Shadowها را تنظیم می‌دهم. در نهایت به سراغ تنظیم موارد دیگری مثل کنتراست و… می‌روم.

از دستکاری وضوح و شفافیت آسمان نترسید. این کار باعث زیباتر شدن آسمان و راه شیری می‌شود اما مراقب باشید که خیلی زیاده‌روی نکنید. در صورتی که راه شیری به اندازه‌ی عکس‌هایی که در سطح اینترنت می‌بینید جزئیات ندارد و یا رنگ‌های آن خیلی اشباع نیست، سعی کنید با آن کنار بیایید و کاری نکنید که عکستان غیر واقعی به نظر برسد.

برخی اوقات باید قبول کنید که به خاطر لوکیشن نتوانسته‌اید هسته‌ی کهکشان را به زیبایی عکس‌‎های آنلاین به تصویر بکشید.

Multi Frame Noise Reduction چیست ؟

MFNR یک تکنیک خیلی خوب برای گرفتن عکس‌هایی بدون نویز و با جزئیات بالا است. این تکنیک با گرفتن چند عکس مختلف از یک صحنه انجام می‌شود. سپس شما باید آن‌ها را با یکدیگر ترکیب کنید تا نویز دیجیتال را از بین ببرید و جزئیات تصویر را نیز افزایش دهید.

به صورت عملی این تکنیک حتی اگر هیچ تغییری هم در عکس شما اعمال نکند، نسبت سیگنال به نویز را بهبود می‌بخشد. پیاده کردن آن نیز خیلی ساده است؛ شما فقط باید تمام عکس‌ها را به صورت لایه‌های جداگانه وارد فتوشاپ کنید و سپس با استفاده از Modeهای Mean یا Median آن‌ها را با یکدیگر ترکیب کنید. بهبود کیفیت عکس در این روش فوق‌العاده است.

اجرای این تکنیک وقتی سخت‌تر می‌شود که اجزای تصویر در حال حرکت باشند. برای مثال اجرای این تکنیک روی ستاره‌ها کار خیلی سختی است.

[relatedpost post = “118230”]

روش حل این مشکل این است که قبل از Stack کردن تصاویر ستاره‌ها را با هم همراستا کنید. انجام این کار به صورت دستی می‌تواند خیلی سخت و حتی غیرممکن باشد اما در صورتی که از فتوشاپ CC استفاده می‌کنید، می‌توانید از قابلیت Auto-Allign برای همراستا کردن تمامی تصاویر براساس محتوای هر عکس استفاده کنید.

در صورتی که عکس شما جزئیات و کنتراست کافی داشته باشد، این قابلیت عملکرد بسیار خوبی خواهد داشت و می‌توانید یک عکس خیلی خوب از بین چندین عکس با ایزو بالا داشته باشید.

در صورتی که در تصاویر شما منظره هم مشخص باشد باید یک مرحله دیگر هم کار ادیت را انجام دهید. در این شرایط باید عکس‌ها را در دو مرحله Stack کنید. مرحله اول Stack کردن عکس آسمان است و مرحله دوم نیز Stack کردن عکس پیش زمینه. درنهایت نیز باید هر دو عکس را با یکدیگر ترکیب کنید.

برای عکاسی از منظره شب باید ادیت را با ذهنی باز انجام دهید. برخی اوقات متوجه خواهید شد که می‌توانید یک کار هیجان‌انگیز انجام دهید که در زمان عکاسی به آن فکر نکرده بودید. شما نباید فقط به این دلیل که قصد دیگری داشته‌اید این موضوع را نادیده بگیرید.

امیدواریم توانسته باشید به خوبی از این مقاله استفاده کنید و بتوانید در آینده عکس‌های خیلی خوبی از مناظر شب بگیرید. در صورتی که سوال خاصی در مورد عکاسی از منظره شب دارید، از طریق کامنت آن را با ما در میان بگذارید. کارشناسان نورنگار در اسرع وقت به سوالات شما پاسخ خواهند داد.