بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از نوزاد ، عوامل پرت‌کننده‌ی حواس را از عکس شما محو می‌کند. این تنظیمات، می‌تواند هر لحظه‌ای از آن ماه‌های اول زندگی را در قالب خاطره‌ای واضح ثبت کند.
سؤالات معمول در عکاسی از نوزاد
درست است که نوزادان بدون دفترچه‌ی راهنما به دنیا می‌آیند، اما دوربین شما این گونه نیست. جای هرکدام از تنظیمات دوربین برای عکاسی از نوزاد ممکن است در مدل‌های مختلف دوربین تفاوت‌های جزئی داشته باشد. هنگامی که تنظیم مورد نظرتان را درک کردید، به دفترچه‌ی راهنمای دوربین مراجعه کنید تا جای آن را بیابید.
در ادامه به چند سوال معمول در زمینه‌ی عکاسی از نوزادان پاسخ می‌دهیم.
بهترین دوربین برای عکاسی از نوزاد چیست؟
سنسور بزرگ‌تر و کنترل بیشتری که بر روی یک دوربین dslr و یا بدون آینه دارید، این دوربینها را به گزینه‌هایی ایده ال برای عکاسی از نوزاد تبدیل می‌کنند. نیازی نیست که پیشرفته‌ترین و گران‌ترین دوربین بدون آینه‌ی بازار را تهیه کنید. یک دوربین سطح مبتدی با لنز قابل تعویض نیز می‌تواند عکس‌های خوبی از نوزاد شما ثبت کند.
چه هنگامی باید از نوزاد عکس گرفت؟
بهترین زمان گرفتن عکس‌های خواب‌آلود از نوزاد، هنگامی است که سن او بین ۷ و ۱۴ روز است؛ اما ازآنجایی‌که نوزاد‌ها دائم در حال رشد و تغییر هستند، شاید فکر خوبی باشد که به عکس گرفتن از نوزاد با یک برنامه‌ی منظم ادامه دهید.
کدام تنظیمات، تنظیمات پایه‌ای دوربینها هستند؟
نوردهی عکس، به سه تنظیم پایه در دوربین بستگی دارد:
- سرعت شاتر یا زمان نوردهی
- عدد دیافراگم، یا اندازه‌ی روزنه‌ای در لنز که نور از آن عبور می‌کند
- ISO، یا حساسیت حسگر دوربین
در ادامه مطلب بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از نوزاد به هر کدام از این موارد پرداخته خواهد شد.
بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از نوزاد چیست؟
در عکاسی از نوزاد، باید تنظیمات نوردهی (سرعت شاتر، گشودگی دیافراگم و ISO) را در نظر بگیرید. همچنین باید با تنظیمات وایت بالانس(White Balance )و فوکوس نیز آشنا باشید.
آماده شدن برای عکاسی از نوزاد
تنظیمات دوربین برای گرفتن هر عکسی تا حد زیادی وابسته به نور موجود در صحنه است. به همین دلیل، بهتر است برای عکاسی از نوزاد فضاهایی از خانه را در نظر بگیرید که در کنار یک پنجره‌ی بزرگ قرار دارد. کودک را طوری قرار دهید که نور پنجره به نحوی طبیعی روی صورتش بیافتد. نور خورشید از سمت زمین تابیده نمی‌شود بنابراین به‌عنوان‌مثال، هیچ‌گاه کودک را طوری قرار ندهید که انگشتان پایش به طرف پنجره باشد.
ممکن است بخواهید در موقعیت‌هایی عکاسی کنید که کنترلی بر محیط ندارید، مانند عکس گرفتن از نوزاد در بیمارستان. در این موقعیت‌ها سعی کنید اگر پنجره‌ای در اتاق وجود دارد پرده‌های آن را کاملاً باز کنید و تمامی چراغ‌های موجود در اتاق را روشن کنید. این نورهای اضافی، به شما انعطاف‌پذیری بیشتری در تنظیمات دوربین می‌دهد.
هنگامی‌که اتاق آماده شد، با تنظیماتی از دوربین شروع کنید که در طول مدت زمان عکاسی شما قرار است ثابت بمانند. اولین تنظیمی که باید در نظر بگیرید، نوع فایل عکس‌ها است. دو گزینه‌ی پیش روی شما، فایل‌های JPEG و RAW هستند. اگر قصد ویرایش عکس‌ها را دارید، فایل‌های RAW گزینه‌ی بهتری هستند. در نرم‌افزارهای ویرایش عکس، عکس‌های RAW نسبت به JPEG انعطاف‌پذیری بیشتری در اختیار شما می‌گذارند.
تنها مشکل عکس‌های RAW این است که باید آن‌ها را نخست با یک نرم‌افزار سازگار ویرایش کنید. عکس‌های JPEG از همان داخل دوربین قابلیت چاپ و به اشتراک گذاشتن دارند. اگر قصد ویرایش عکس‌ها را ندارید بهتر است از JPEG استفاده کنید. عکاسی با فایل‌های RAW گاهی ممکن است باعث کند شدن دوربین شوند که البته در هنگام عکاسی از نوزاد مشکل بزرگی نیست.
تراز سفیدی یا White Balance نیز معمولاً تا زمانی که نور محیط تغییر نکند، ثابت است. تراز سفیدی خودکار یا Auto White Balance برای اکثر عکس‌هایی که قرار است از نوزاد بگیرید کارساز است، به‌خصوص هنگامی‌که دوربین را در حالت RAW قرار داده‌اید. اگر عکس‌ها کمی آبی یا نارنجی به نظر می‌رسند، White Balance را تغییر دهید تا با حالت نوردهی اتاق یکسان شود. تنظیمات White Balance بر اساس موقعیت نام‌گذاری شده‌اند، مانند ابری یا لامپ فلوئورسنت.
تنظیمات فوکوس خودکار را نیز می‌توانید در آغاز جلسه‌ی عکاسی تنظیم کنید. ناحیهی فوکوس خودکار، تعیین می‌کند که دوربین شما بر روی چه ناحیه‌ای از عکس فوکوس می‌کند. بهترین تنظیم فوکوس خودکار برای عکاسی از نوزاد، حالت فوکوس خودکار تک‌نقطه‌ای یا Single Point Autofocus است. این حالت به شما این امکان را می‌دهد که ناحیهی فوکوس را تعیین کنید.
در بیشتر مواقع بهتر است نقطه‌ی فوکوس را بر روی چشم نوزاد قرار دهید. اگر دوربین شما قابلیت فوکوس خودکار بر روی چشم نیز داشته باشد، می‌توانید از این قابلیت استفاده نمایید. به غیر از ناحیهی فوکوس خودکار، می‌توانید تعیین کنید که دوربین یک‌بار فوکوس کند یا به‌طور مداوم به فوکوس ادامه دهد. برای نوزادی که ثابت و یا خواب است، فوکوس خودکار را بر روی AF-S و یا One-Shot قرار دهید.
ممکن است بخواهید از کودکانی بزرگ‌تر عکاسی کنید که طوری چهاردست‌وپا حرکت می‌کنند و دائماً فاصله‌ی صورتشان از دوربین تغییر می‌کند. در این حالت، فوکوس را بر روی AF-C یا Al-Servo قرار دهید. برای کودکان فعال، شاید بهتر باشد دوربین را بر روی عکاسی پیاپی یا burst mode قرار دهید. دوربین در این حالت تا زمانی که دکمه‌ی شاتر را فشار می‌دهید به عکاسی ادامه می‌دهد.
بهترین تنظیمات نوردهی برای عکاسی از نوزاد
هنگام عکاسی از نوزاد یا کودکان بزرگ‌تر، تنظیمات نوردهی اغلب تغییر می‌کند. تنظیماتی چون عکاسی در حالت JPEG یا RAW تغییرات آن‌چنانی نخواهند داشت. برای عکاسی از نوزادان تازه به دنیا آمده شاید بهتر باشد از حالت تنظیم دستیManual و یا حالت تقدم دیافراگم (aperture priority) دوربین استفاده کنید. در حالت اول می‌توانید هر سه تنظیم نوردهی را تغییر دهید اما در دومی این‌طور نیست.
حالت تنظیم دستی Manual کنترل بیشتری به شما می‌دهد اما کار با حالت تقدم دیافراگم سریع‌تر است و یادگیری آن برای تازه‌کارها آسان‌تر است. سرعت شاتر دوربین به شما این امکان را می‌دهد که هرگونه حرکت را در عکس متوقف کنید؛ اما اگر از یک نوزاد خفته عکس می‌گیرید، تنها حرکتی که نیاز دارید متوقف کنید لرزش دستان خودتان است.
در این حالت بهتر است از سرعت شاتری برابر با فاصله‌ی کانونی لنز خود استفاده کنید. به‌عنوان‌مثال اگر با یک لنز ۱۰۰ میلی‌متری عکس می‌گیرید، سرعت شاتر باید حداقل بر روی 1/100 ثانیه تنظیم شود. اگر کودک فعال‌تر باشد، به‌سرعت شاتر بالاتری احتیاج دارید. کودکی که بیدار است و لبخند می‌زند به‌سرعت شاتر بیشتری نسبت به کودکی که خواب است نیاز دارد. حالت ایدآل این است که از سرعت‌های بالای 1/160 ثانیه استفاده کنید.
کودکانی که چهاردست‌وپا می‌روند، سرعت شاتر بالاتری از حالت‌های قبلی نیاز دارند، حداقل 1/250. اگر نور محیط کافی است حتی می‌توانید از سرعت‌های بالاتر نیز استفاده کنید. دیافراگم لنز، میزان تاری پس‌زمینه و پیش‌زمینه‌ی عکس را تعیین می‌کند. برای داشتن پس‌زمینه‌ای تار و زیبا، به لنزهایی باز یا لنزهایی که عدد F آن‌ها نسبتاً کوچک است (مانند ۲.۸) نیاز دارید.
[relatedpost post=”85563″]
هر چه دیافراگم بازتر باشد، قرار دادن همه‌چیز در فوکوس دشوارتر می‌شود؛ مثلاً اگر بخواهید از یک عضو خانواده به همراه نوزاد عکس بگیرید، دیافراگم 2.8 احتمالاً یکی از اشخاص درون عکس را کمی ناواضح و خارج از فوکوس ثبت می‌کند. اگر دیافراگم واقعاً باز باشد و کودک رو به دوربین قرار نگرفته باشد، احتمالاً یکی از چشم‌های کودک کاملاً واضح ثبت می‌شود در حالی که چشم دیگر در فوکوس قرار ندارد.
هرچقدر به کودک نزدیک‌تر باشید، برای واضح نگه‌داشتن سوژه به دیافراگم بسته‌تری احتیاج دارید. اگر می‌خواهید از انگشتان پای کودک عکس بگیرید به‌جای عکاسی با دیافراگم باز، باید چند گام دیافراگم را ببندید.
با این تنظیمات دیافراگم آغاز کنید و در صورت نیاز برای تعیین عمق میدان و تاریک یا روشن بودن عکس آن را تنظیم کنید.
- F/2.8 و پایین‌تر: پس‌زمینه‌ای تار و زیبا برای پرتره از کودک، حالت ایدآل این است که هر دو چشم در یک فاصله از دوربین قرار داشته باشد تا هر دو شارپ و واضح باشد.
- F/4: پس‌زمینه هنوز کمی تار خواهد بود، اما گرفتن عکس واضح از کودک بسیار آسان‌تر خواهد بود. این تنظیم همچنین برای عکاسی از پای کودک مناسب خواهد بود.
- F/8: عکاسی از نوزاد با دیگر اعضای خانواده، در حالتی که می‌خواهید همه در فوکوس باشند.
هر دو تنظیم سرعت شاتر و عدد دیافراگم بر روی میزان تاریک و روشن بودن عکس تأثیر می‌گذارند. سرعت‌های شاتر بالاتر و دیافراگم‌های بسته‌تر عکس‌های تاریک‌تری به وجود می‌آورند. سرعت‌های پایین‌تر و دیافراگم‌های بازتر، عکس روشن‌تری به وجود می‌آورند.
ISO به متعادل نمودن نوردهی عکس کمک می‌کند. این تنظیم به شما این امکان را می‌دهد که از سرعت شاتر و عدد دیافراگم مناسب عکس خود استفاده کنید.
عدد ISO کوچکتر، حساسیت پایین‌تری نسبت به نور دارد و عکس‌های تاریک‌تری ثبت می‌کند درحالی‌که ISO بالاتر عکس را روشن‌تر می‌کند. البته این نکته را باید مدنظر قرار دهید که بالاتر رفتن ISO باعث کاهش کیفیت عکس می‌شود و در عکس نویز ایجاد می‌کند.
هر دوربین، مقداری با دوربین‌های دیگر متفاوت است. اغلب DSLRهای مدرن و دوربین‌های بدون آینه می‌توانند در ISO ۳۲۰۰ عکس‌هایی بگیرند که کیفیت نسبتاً قابل قبولی دارند. بعضی از دوربینها حتی با ISOهای بالاتر نیز مشکلی ندارند، می‌توانید این مسئله را در دوربین خود آزمایش کنید.
به‌طورکلی، از پایین‌ترین میزان ISO ممکن استفاده کنید. ISO باید در حدی باشد که سرعت شاتر به‌قدری بالا باشد که بتواند به‌خوبی حرکات را در عکس فریز کند. در حالت manual، می‌توانید هر سه تنظیم را تغییر دهید. نورسنج دوربین می‌تواند برای دستیابی به نوردهی صحیح به شما کمک کند.
بهتر است همیشه چشمتان بر روی نورسنج دوربین باشد. (معمولاً در قسمت پایینی چشمی دوربین) یا بهتر است گاهی اوقات بر روی LCD دوربین نگاهی به عکس‌هایی که انداخته‌اید بیندازید و اطمینان حاصل کنید که نیازی به تغییر تنظیمات دوربین نیست.
عکاسی در حالت تقدم دیافراگم (که معمولاً با A یا AV در تنظیمات نشان داده می‌شود) اغلب برای تازه‌کاران آسان‌تر است. دوربین در این حالت کنترل‌پذیرتر از چیزی است که تصور می‌کنید. در داخل منوی دوربین می‌توانید ISO خودکار را روشن کنید و یک سرعت شاتر حداقلی برای دوربین تعیین کنید.
با روشن کردن ISO خودکار و محدودیت سرعت شاتر، می‌توانید فقط بر روی تنظیم دیافراگم تمرکز کنید. دوربین سرعت شاتر را مساوی و یا بالاتر از چیزی که تعیین نموده‌اید تنظیم می‌کند و حداقل مقدار ISO که این سرعت شاتر را با توجه به گشودگی دیافراگم ممکن می‌کند، انتخاب می‌کند.
در حالت تقدم دیافراگم، اگر عکس زیادی تاریک یا روشن به نظر می‌رسد می‌توانید با استفاده از تنظیمات جبران نوردهی عکس را روشن‌تر یا تاریک‌تر کنید. مقادیر مثبت، عکس را روشن‌تر می‌کند و مقادیر منفی باعث تاریک‌تر شدن عکس می‌شوند.
[relatedpost post=”14972″]
نتیجه‌گیری
عکاسی از نوزاد قبل از این‌که پاهای ریز و بامزه‌ی او تبدیل به پاهای یک نوجوان شوند، رشد او را در قاب خاطرات ثبت می‌کند. البته باید در نظر داشته باشید که بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از نوزاد با توجه به نور موجود در صحنه می‌تواند متفاوت باشد. تنظیمات دوربین برای عکاسی در فضاهای داخلی ممکن است برای فضاهای خارجی زیادی روشن باشد. به همین دلیل یادگیری مبانی نوردهی حیاتی است.
مهم است که بدانید چقدر از تصویر را می‌خواهید در فوکوس نگه‌دارید و چقدر حرکت در صحنه وجود دارد. با متعادل نمودن سرعت شاتر، گشودگی دیافراگم و ISO با یکدیگر، می‌توانید لحظه‌ی شیرینی که در حال سپری کردن آن با نوزاد دلبندتان هستید را برای همیشه ثبت کنید.
