چگونه به بالاترین کیفیت در عکاسی برسیم؟

البته قبل از هر چیز باید گفت هر آنچه در اینجا ذکر می‌شود صرفاً یک راه صحیح برای عکاسی است و نه تنها راه موجود برای این کار، پس شما می‌توانید هر آنچه در اینجا می‌خوانید را بر اساس شرایط و تجربه‌ی خود تغییر دهید. مقاله پیش رو متنی است با موضوع هر آنچه که باید در مورد کیفیت عکس بدانید ، از تجهیزات عکاسی تا فضای رنگی و نورسنجی صحیح و…

گاهی اوقات برای دستیابی به عکسی زیباتر باید کیفیت را فدا کرد. برای مثال عکاسی با گشودگی دیافراگم معادل f/2.8 موجب ثبت عکسی با پس‌زمینه‌ی محو می‌شود. این در حالی ست که برخلاف تصور عموم ، معمولاً دیافراگم‌های بسته‌تر از آن بالاترین شارپنس و بهترین خروجی لنز را در اختیار شما قرار می‌دهند. گرچه با بستن دیافراگم محوی پس‌زمینه کم می‌شود!

همیشه راه میانبری هم وجود دارد که درمجموع هم به عکس باکیفیتی برسید و هم عکسی زیبا به ثبت برسانید و این همان هدفی ست که این متن در پی آموزش آن است. یک استثنا نیز وجود دارد که آن‌هم عکاسی با فلاش است. عکاسی با فلاش خود موضوعی پیچیده است و نیاز به یک مقاله مفصل جداگانه دارد که در این متن طولانی جایی برای گنجاندن آن یافت نمی‌شود. علاوه بر این‌ها اطلاعات زیر باید پایه‌ای و صرف‌نظر از پرداختن به سبک خاصی از عکاسی باشد. این متن دارای بخش‌های مختلفی است که “تجهیزات عکاسی و کیفیت عکس” اولین آن‌هاست که در ادامه به آن می‌پردازیم :

• تجهیزات عکاسی و کیفیت عکس

تأثیر تجهیزات روی کیفیت نهایی انکارناپذیر است. زیرا برخی دوربین‌های نسبت به برخی دیگر سایز عکس بزرگ‌تری دارند و یا عملکرد بهتری در ایزوی بالاتر به نمایش می‌گذارند. در مورد لنزها هم برخی نسبت به برخی دیگر شارپ تر هستند و تصویر شفاف‌تری ارائه می‌دهند.

اما هدف این متن ارائه توصیه برای خرید تجهیزات جدید نیست، بلکه هدف در اینجا گرفتن حداکثر خروجی از تجهیزات فعلی شما و یا هر تجهیزاتی برای عکاسی است. به همین علت اگر با توصیه‌های ارائه‌شده در این متن نتوانید به حداکثر کیفیت موردنیاز خود برسید، جای تعجب دارد.

درهرحال تنها نکته‌ای که در اینجا بیان خواهم کرد بسیار ساده است : از سه‌پایه استفاده کنید!

قطعاً برای عکاسی در بسیاری از مواقع، مثل عکاسی خیابانی، عکاسی هوایی و یا عکاسی زیر آب استفاده از سه‌پایه ممکن نیست. اما اگر امکان استفاده از سه‌پایه برای ثبت عکس وجود داشت، حتماً از آن استفاده کنید! این مورد از هر چیزی دیگری که در ادامه‌ی متن به شما توصیه خواهد شد مؤثرتر است.

عکس بالا را ببینید. ایزو در حداقل و سرعت شاتر 1.6 ثانیه قرارگرفته است که این یعنی امکان ثبت این عکس با گرفتن دوربین در دست ممکن نیست، و همچنین دوربین و لنز نیز معمولی هستند. شخصاً برای 90 درصد عکس‌هایی که می‌گیرم ترجیح می‌دهم یک دوربین نیکون  D5300با یک سه‌پایه داشته باشم، تا یک دوربین D850 بدون سه‌پایه!

• تنظیماتی با ایده آل ترین حالت نوردهی

در این متن وقتی در مورد ایده آل ترین حالت نوردهی صحبت می‌شود، منظور عکاسی با دوربینی نصب‌شده روی سه‌پایه و عکاسی از سوژه‌ای کاملاً ثابت است و نه عکاسی از یک آبشار یا آب روان که با کاهش سرعت شاتر، محو به نظر برسد. البته توضیحات در مورد این استثنائات هم تا حدی کاربردی هستند، اما در زیرمجموعه‌های “ایده آل ترین حالت نوردهی” منظور ما آن‌ها نیستند.

2.1) گشودگی دیافراگم و فوکوس

قبل از هر چیزی عدد دیافراگمی که لنز شما بهترین عملکرد را در آن دارد بیابید. در اکثر لنزهای موجود در بازار این عدد بین عدد f/4 تا f/8 است. اما برای یافتن آن می‌توانید به تست‌ها و نقدهای موجود در اینترنت از لنز خود مراجعه کنید و یا حتی شخصاً آن را مورد آزمایش کنید.

البته ممکن این عدد برای لنز شما همانند آنچه در تصویر بالا می‌بینید معادل f/5.6 باشد، اما آنچه شما برای ثبت عکس موردنظرتان نیاز دارید معادل عدد دیافراگم گشوده‌تری باشد. اگر این‌گونه ست، زیبایی عکس خود را فدای کیفیت نهایی نکنید!

در برخی موارد هم شما به عکسی نیاز دارید که سراسر آن در فوکوس باشد. برای ثبت چنین عکسی باید یک کار تکنیکی مهم انجام دهید که آن‌چنان هم سخت نیست و پیش‌ازاین در مجله نورنگار  با عنوان توضیح روش “دوبل فاصله” در عکاسی آموزش داده شده است.

در اینجا هم به‌صورت خلاصه این روش را توضیح می‌دهیم.

• قاب خود را ببندید
• فاصله نزدیک‌ترین سوژه‌ای که قرار است در تصویر قابل تشخص باشد را بیابید
• روی سوژه‌ای با فاصله دو برابر نزدیک‌ترین سوژه فوکوس کنید
• دیافراگم را روی بهترین درجه برای ثبت شارپ ترین عکس در فاصله مذکور قرار دهید
• عکس خود را ثبت کنید

همان‌طور که گفته شد برای به دست آوردن عدد دیافراگم صحیح لنز مورداستفاده‌ی خود (که قطعاً بازترین و بسته‌ترین میزان نخواهد بود) هم می‌توانید شخصاً آن را به دست آورید که برای لنزهای پرایم بسیار ساده‌تر از لنزهای زوم خواهد بود، و هم می‌توانید از منابع موجود در اینترنت استفاده کنید.

2.2) ایزو

ایزو را در پایین‌ترین حد ممکن در حالت استاندارد، یا همان ایزوی پایه قرار دهید و تمام!

معمولاً پایین‌ترین ایزو در دوربین‌ها 100 است اما برخی دوربین‌ها دارای حالت LO یا پایین‌ترین حد ایزو نیز هستند که ایزویی کمتر از مقدار استاندارد را در اختیار شما قرار می‌دهند. استفاده از این مقدار ایزو توصیه نمی‌شود ، چون میزان داینامیک رنج تصویر و ثبت جزئیات رنگ و نور را کاهش می‌دهند.

مقاله مرتبط: 18 ابزار افزایش کیفیت عکس با هوش مصنوعی + ویدئو آموزشی

2.3) سرعت شاتر و نورسنجی صحیح

نورسنجی صحیح یعنی دریافت بیشترین نور ممکن، بدون بیش‌ازحد تاریک و بیش‌ازحد روشن شدن هیچ قسمتی از تصویر.

به گمان برخی از عکاسان ثبت عکسی با نور کافی به معنای گرفتن عکسی روشن‌تر یا به‌اصطلاح اور اکسپوز است! درحالی‌که صادقانه باید گفت عکس‌های دارای نورسنجی صحیح معمولاً تاریک‌تر از حد معمول هستند.

نورسنجی صحیح به معنای گرفتن تصویری روشن یا تاریک نیست، بلکه به معنای گرفتن عکسی با ثبت %100 جزئیات نقاط تاریک‌تر و روشن‌تر تصویر است که در اینجا دو راه برای آن معرفی می‌کنیم :

• راه اول : هیستوگرام

هیستوگرام دوربین در صورت روشن بودن به شما می‌گوید که آیا تصویر نهایی دارای بخش‌های اور و آندر اکسپوز هست یا خیر.

این روش خالی از اشکال نیست ، خصوصاً که فایل JPEG ملاک ترسیم هیستوگرام است که این یعنی استفاده از فیلترها یا حالت‌های رنگی مختلف دوربین که هیچ تأثیری در عکس ثبت‌شده با فرمت RAW ندارند روی ترسیم هیستوگرام تأثیر مستقیم می‌گذارند.

پس فراموش نکنید که حالت ثبت تصویر JPEG  را روی استانداردترین و خنثی ترین حالت قرار دهید تا هیستوگرام ترسیم شده بیشترین تشابه را با فایل غیرفشرده داشته باشد.

همه‌ی این‌ها گفته شد، اما نگفتیم که فرض ما این است که شما از فرمت RAW برای عکاسی استفاده می‌کنید. زیرا کسی که به دنبال گرفتن حداکثر کیفیت خروجی از دوربین خود است طبیعتاً باید همین کار را انجام دهد.

• راه دوم : نورسنجی نقطه‌ای

در این روش که حرفه‌ای‌تر است شیوه نورسنجی دوربین را روی نقطه مرکزی می‌گذارید، سپس روشن‌ترین بخش تصویر را نورسنجی می‌کنید و پس‌ازآن با جبران نوردهی بخش‌های بیش‌ازحد روشن را به حدی می‌رسانید که در مرحله ویرایش قابل بازیابی باشند. استفاده از این روش در محیط‌های روشن و برای مثال عکاسی از غروب خورشید خیلی ساده است اما باید توجه داشته باشید که یک درجه زیاده‌روی در نوردهی هم می‌تواند بخش‌های دیگری را بیش‌ازحد تاریک یا به‌اصطلاح آندر اکسپوز کند. پس از چند بار استفاده از این روش خواهید فهمید که کدام درجه از نورسنجی برای عکس‌های ثبت‌شده با دوربین شما مطمئن است و آسیبی به عکس نهایی نمی‌زند.

وایت بالانس واحد

در اینجا هم باید گفت اگر از هیستوگرام استفاده می‌کنید ، بهترین روش را برای رسیدن به رسیدن به وایت بالانس واحد در تصاویرتان در پیش‌گرفته‌اید. به‌طور خلاصه باید گفت صاف‌ترین نمودار را برای ثبت عکس انتخاب کنید. سپس ته رنگ (tint را تا حدی که امکان دارد سبز کنید و بعدازآن وایت بالانس را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که کانال‌های رنگ سبز و قرمز تا حد امکان به یکدیگر نزدیک شوند.

فیلترهای رنگی

برای به حداکثر رساندن مورد گفته‌شده‌ی قبلی و افزایش بیشتر رنگ سبز می‌توانید از فیلترهای فیزیکی روی لنز دوربین استفاده کنید. برای مثال فیلتر مجنتا (ارغوانی) 30 درصد توصیه می‌شود (که کمپانی‌های سازنده فیلتر معمولاً با کد cc30m یا cc30p آن را به فروش می‌رسانند) یا یک فیلتر مجنتای 40 درصد (cc40m یا cc40p).

گرچه در هنگام استفاده از این روش خاص، عکس ثبت‌شده ظاهراً عادی به نظر می‌رسد اما حقیقتاً این روشی برای دستیابی به بالاترین کیفیت است. می‌توان گفت این روش همانند استفاده از دوربینی است که بجای ایزوی حداقل 100 ، ایزوی حداقل 64 داشته باشد.

• نورسنجی بهینه ، زمانی که محدودیت انتخاب سرعت شاتر دارید

هر آنچه پیش‌ازاین گفته شد با فرض امکان تنظیم سرعت شاتر روی هر سرعت دلخواهی بود. اما شاید سوژه شما متحرک باشد یا بخواهید دوربین را در دست بگیرید! اینجاست که اوضاع کمی خراب می‌شود و باید تعادلی بین گشودگی دیافراگم و سرعت شاتر برقرار کرد تا بتوان به نتیجه مطلوب رسید.

3.1) سرعت شاتر

قبل از هر چیز باید دانست که هر عکسی یک دامنه‌ی سرعت شاتر بهینه دارد، که نیازی نیست از آن خارج شوید. خروج از این دامنه و استفاده از سرعت شاتر کمتر یا بیشتر موجب ایجاد محوی ناخواسته بر اثر حرکت و یا کمبود نور خواهد شد. به‌عنوان‌مثال اگر سرعت شاتر 1/125 ثانیه موجب می‌شود که سوژه را به‌اصطلاح منجمد کنید و اثری از تاری ایجادشده درنتیجه‌ی حرکت دست یا سوژه نمی‌بیند، پس این حداقل سرعت شاتر مناسب شماست.

در این عکس که سوژه آن متحرک است با سرعت شاتر 1/125 سوژه کاملاً شفاف به نظر می‌رسد و حرکت، اثر منفی روی عکس نداشته است.

در برش %100 عکس می‌بینید که آثار حرکت در پاهای بز مشهود است، اما آنچه برای من به‌عنوان ثبت‌کننده‌ی عکس مهم بوده چشم‌ها و تنه‌ی بز است و همچنین شاخه‌ای آن‌هم کاملاً شفاف و ثابت ثبت شده است. پس در اینجا همان سرعت شاتر 1/125   برای من مناسب بوده است.
به‌ندرت می‌توان بلافاصله سرعت شاتر دقیق را برای یک صحنه حدس زد و بهترین راه برای به دست آوردن آن، آزمون و خطاست. گرچه با بیشتر شدن تجربه عکاس، این مسئله سریع‌تر به نتیجه می‌رسد. توصیه می‌شود وقتی سرعت شاتر مطمئن را یافتید، بازهم کمی کندتر از آن عکاسی کنید.

در مواردی مثل عکاسی ورزشی توصیه می‌شود که به‌طورکلی عکس‌ها را با سرعت شاتر مطمئن ثبت کنید اما نگران کاهش سرعت شاتر برای برخی از عکس‌ها هم نباشید.

3.2) ایزو و دیافراگم

هنگام عکاسی با بازترین میزان دیافراگم معمولاً ایزو مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما در هنگام استفاده از درجات بسته‌تر برای رسیدن به کیفیت بالاتر (به دلایلی که پیش‌ازاین ذکر شد) شما به نور بیشتری احتیاج خواهید داشت و اینجاست که بر سر دوراهی افزایش ایزو یا گشودن دریچه دیافراگم قرار خواهید گرفت.

در این مورد پاسخ دقیقی وجود ندارد. شخصاً با بالا بردن ایزو و رساندن آن به  عدد 400 (با هر دوربینی) مشکلی ندارم، اما پس‌ازآن به ازای هر بار گشودن دریچه دیافراگم به میزان یک‌سوم استاپ، سراغ بالا بردن یک‌سوم استاپ ایزو می‌روم و این گشودن دریچه دیافراگم و افزایش ایزو را تا جایی ادامه می‌دهم که به تصویری به حد کافی روشن برسم. شما باید روشی متناسب با تجهیزات و نیاز خود پیدا کنید.

3.3)  ثابت نگه‌داشتن محدوده‌ی ایزو

آنچه در بالا گفته شد یک استثنا دارد. درواقع دو جواب برای حل یک مسئله واحد وجود دارد و نکته اینجاست که وقتی می‌توانید عکس را در مرحله ویرایش روشن‌تر کنید، چرا ایزو را بالا ببرید؟

حقیقت این است که با ایزوی بالاتر عکسی که در دوربین می‌بیند روشن‌تر و قابل‌قبول‌تر است اما با روشن شدن تصویر از طریق بالا بردن ایزو درواقع در حال کاهش توانایی سنسور برای ثبت صحیح جزئیات ریز هستید.

با دوربین قبلی من که نیکون D800E بود، آنچه تا ایزوی 1600 اتفاق می‌افتاد فرق چشمگیری ازلحاظ ثبت جزئیات با ایزوهای پایین‌تر نداشت و ارزش این را داشت که با اتکا به ایزو تا عدد 1600 کمبود نور را جبران کنم اما ایزوهای بالاتر ریسک کار را بالا می‌برد.

در تصویر بالا که بازیابی شده در مرحله‌ی ویرایش همان تصویر قبلی ست می‌بینید که نتیجه مطلوب و بهتر از بالا بردن ایزو در هنگام عکاسی از آب در آمده است.

ثابت نگه‌داشتن محدوده  ایزو از جهاتی بحث‌انگیز است. ازجمله عدم امکان تشخیص آنچه درنهایت به آن خواهید رسید و یا عدم توانایی برخی نرم‌افزارهای ویرایش برای روشن کردن صحیح سایه‌ها و بازیابی رنگ‌ها ( که البته به لطف رایگان بودن فتوشاپ در ایران، مورد دوم برای هموطنان ما صدق نمی‌کند).

درنهایت باید گفت فقط در یک موقعیت نگران بالا بردن یا پایین آوردن بیش‌ازحد ایزو باشید و آن‌هم عکاسی نجومی است که ریزترین جزئیات نیاز به حفاظت دارند. در موارد دیگر بسته به توانایی دوربین ایزو را بالا ببرید و بدانید که کمی بالاتر بردن ایزو صرفاً برای جزئیات ریز خطرآفرین است و نه سوژه‌های بزرگ.

• دیگر تنظیمات دوربین

آنچه پیش‌ازاین گفته شد مؤثرترین موارد در کیفیت تصویر و نوردهی بودند و آنچه در ادامه می‌آید گرچه آن تأثیر را ندارد اما در رسیدن به کیفیت تصویری مطلوب تا حدی مؤثر هستند.

4.1) مکانیسم شاتر

این موردنیاز به یک مقاله مفصل جداگانه دارد اما به‌طور خلاصه مکانیسم شاتر به سه دسته‌ی کاملاً مکانیکی، کاملاً الکترونیکی و نوع سوم پرده اول الکترونیکی و پرده دوم مکانیکی (به‌اختصار EFCS) تقسیم می‌شود. باید گفت نوع دوم و سوم موجب می‌شود که اثر مختصر لرزش ناشی از شاتر زدن روی تصویر ثبت نشود. اما باید توجه داشت که برای در زمان استفاده از نورهای مصنوعی باید از شاتر مکانیکی استفاده کرد و در دیگر موارد دو گزینه‌ی دیگر توصیه می‌شوند.

4.2) بالا رفتن آینه

این مورد هم همانند آنچه در مورد شاتر مکانیکی گفته شد لرزش مختصری را موجب می‌شود که حتی در برخی مواقع در صورت نصب دوربین روی سه‌پایه هم تأثیر منفی خود را نشان می‌دهد (البته فقط مربوط به دوربین‌های DSLR می‌شود). برای جلوگیری از آن یا باید در حالت Live View و از طریق قاب‌بندی با صفحه‌نمایش بجای منظره یاب عکاسی کنید یا اگر کاربر نیکون هستید، از حالت Exposure Delay Mode بهره ببرید تا با تأخیر بیشتری پیش از ثبت عکس آینه بالا رفته باشد.

4.3) فرمت 16-Bit RAW یا 12-Bit RAW

بسیاری از دوربین‌های پیشرفته‌ی جدید امکان انتخاب بین فرمت 12-Bit RAW و 16-Bit RAW را به کاربر می‌دهند که البته از تفاوت حجم چشمگیری برخوردار هستند. بررسی تفاوت این دو خود نیازمند بررسی در یک مقاله دیگر است و برخی معتقدند استفاده از 16-Bit RAW تفاوت خاصی در خروجی ایجاد نمی‌کند و صرفاً یک نوع وسواس در انتخاب حداکثر توانایی دوربین است. اما اگر 16-Bit RAW را در اختیار دارید و از  12-Bit RAW استفاده می‌کنید چطور می‌توانید ادعا کنید از حداکثر توانایی دوربین خود بهره می‌برید؟

4.4) فشرده‌سازی RAW

این مورد برخلاف قبلی حقیقتاً باعث ایجاد تفاوت می‌شود. برخی دوربین‌ها به شما امکان انتخاب بین دو گزینه‌ی فرمت RAW فشرده و یا RAW غیر فشرده و اصطلاحاً lossless  را می‌دهند که توصیه اکید نگارنده روی انتخاب گزینه lossless است!

این مورد گرچه فضای بیشتری روی کارت حافظه اشغال می‌کند، اما ارزش حجم بیشتر را دارد.

تفاوت دو گزینه‌ی ذکرشده در تصویر بالا مشخص است. اگر تصویر را با اندازه اصلی ببینید، بخش‌های کناری ساختمان و خطوطی که آسمان در پس‌زمینه‌ی آن‌ها قرار دارد، گویای تفاوت هستند.

4.5) کاهش نویز در نوردهی طولانی

در هنگام عکاسی با نوردهی طولانی لازم است که تنظیمات کاهش نویز در نوردهی طولانی یا Long Exposure NR را فعال کنید. در این حالت، دوربین دو تصویر با نوردهی مساوی می‌گیرد که تصویر اول، تصویر اصلی شماست و تصویر دوم تصویری تاریک‌تر با پرده شاتر بسته است که این تصویر برای کاهش نویزها و پیکسل‌های داغ ثبت‌شده در تصویر اول به کار می‌رود.

این تنظیم روی کیفیت تصویر RAW تأثیر مشهودی می‌گذارد ، گرچه وقت بیشتری از شما برای ثبت تصویر می‌گیرد اما ارزش وقت گذاشتن را دارد.

• ترکیب تصاویر

اگر هر آنچه تا اینجای این متن گفته شد برای شما کافی نیست، باید گفت کامل‌ترین شیوه برای افزایش کیفیت تصویر ترکیب چند تصویر است. این شیوه شکل‌های مختلفی دارد که یکی از آن‌ها پانوراما است، به این معنا که بجای گرفتن یک تصویر واحد از منظره، همان قاب را با ثبت چند عکس و اتصال آن‌ها به یکدیگر به دست آورید.

عکاسی HDR نوع دیگری از استفاده از روش ترکیب تصاویر است. این شیوه برای عکاسی از سوژه‌های با تفاوت زیاد بین تاریک‌ترین و روشن‌ترین بخش‌های تصویر بسیار کاربردی ست و علاوه بر امکان ثبت هم‌زمان جزئیات تصویر در بخش‌های تاریک و روشن، اگر به‌درستی صورت بگیرد موجب افزایش داینامیک رنج و کاهش نویز شما نیز خواهد شد.

یک روش دیگر ترکیب تصاویر با فوکوس مختلف در دیافراگم دارای بهترین عملکرد در لنز شماست. این روش موجب می‌شود تصویری واضح با بیشترین وضوح ممکن داشته باشید. برای آشنایی با این شیوه مقاله‌ی “چه مواقعی از تکنیک انباشت فوکوس استفاده کنیم؟” را از مجله نورنگار بخوانید.

آخرین روش نیز گرفتن چند عکس با ایزوی بالا و ترکیب آن‌ها برای کاهش نویز است. این روش برای ثبت عکس از آسمان شب مؤثر است.

البته غیر از موارد ذکرشده روش‌های دیگری هم برای ترکیب عکس‌ها یا ثبت عکس‌های ترکیبی وجود دارد، اما سؤال اینجاست که آیا استفاده از روش‌های ترکیب تصاویر همواره توصیه می‌شود؟ پاسخ نگارنده منفی است. زیر احتمال خطا در این شیوه‌ها بسیار بالاست و دوربین  و سوژه نباید کوچک‌ترین حرکتی در ثبت تصاویر داشته باشند و نور نیز هیچ تغییری نداشته باشد. نگارنده از این روش‌ها فقط درزمانی بهره می‌برد که راه بهتری برای دستیابی به کیفیت بالا وجود نداشته باشد، و ذکر این روش‌ها در این متن یک توصیه به عکاسان نیست، بلکه فقط به دلیل ارتباط آن‌ها با موضوع بوده است.

• ویرایش

یکی از نکات کلیدی در ویرایش ، کار با فرمت‌های تصویری مثل RAW ، DNG و TIFF است که از کیفیت تصویر نمی‌کاهند. اگر یک فایل JPEG را مورد ویرایش قرار دهید مطمئن باشید گرچه ظاهر کار خوب است اما بخشی از جزئیات را از دست خواهید داد.

همچنین باید توجه داشته باشید که از فضای رنگی دارای اطلاعات رنگی قابل‌نمایش بیشتری باشد، مثل ProPhoto RGB  که در مورد آن و دیگر فضاهای رنگی در مقاله “مقایسه فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB” به‌طور کامل بحث شده و که خواندنش توصیه می‌شود.

قبل از هر آنچه گفته شد عکس‌ها را بجای 8-Bit به‌صورت  16-Bitویرایش کنید. برای مثال در مورد فایل 16 بیتی، درواقع انتقال فایل از لایتروم به فتوشاپ یا از هر نرم‌افزار ویرایشی به دیگری و یا کار کردن با یک فضای رنگی کوچک‌تر در نرم‌افزار دوم خطر از دست دادن برخی از جزئیات رنگی را برای مشاهده و ویرایش بالا می‌برید. ضمن اینکه این موارد در صورت استفاده از فرمت‌های فشرده بسیار بالاتر است.

ناگفته پیداست که هر آنچه گفته شد صرفاً برای مراحل ویرایش است و نه برای خروجی که قرار است در اختیار دیگران قرار بگیرد. ضمناً رعایت این جزئیات در مورد رنگ‌ها زمانی اهمیت دارد که مانیتور شما از قبل کالیبره شده باشد، در غیر این صورت رعایت آن‌ها بی‌معناست.

نتیجه‌گیری

آنچه در این متن ذکر آن رفت، به‌طور دقیق در مورد مسائلی بود که منجر به افزایش کیفیت تصویر می‌شوند. هرچند که این موارد مهم‌ترین بخش از عکاسی نیست و همواره ثبت یک عکس خوب بهتر از داشتن عکسی گرفته‌شده با تکنیک‌های منجر به کیفیت بالاتر است.

پس قبل از هر چیز مطمئن شوید مسائل پایه‌ای عکاسی را به‌خوبی فراگرفته‌اید و مطمئن باشید موارد مربوط به قاب‌بندی، نوردهی و آشنایی با وظایف تنظیمات دوربین که پیش‌ازاین در دیگر مقالات موجود در مجله نورنگار به آن پرداخته شده، مهم‌تر هستند. هرگاه این موارد را به‌خوبی فراگرفتید، به یک مرحله بالاتر بروید و پس‌ازآن ببینید که کدام‌یک از این موارد فنی به کار شما خواهند آمد.

البته عکاس باید همواره برای فراهم کردن شرایط ثبت بهترین عکس آماده باشد اما معمولاً همه‌چیز به‌طور کامل فراهم نخواهد بود و یا وقت تکمیل آن‌هم ممکن است وجود نداشته باشد. بااین‌حال اگر می‌توانید شرایط را فراهم کنید، باید آن را انجام دهید.