سه پایه‌ها خیلی بزرگ و دست و پاگیر هستند و حتی در صورتی که آن‌ها را جمع کرده باشید و کنار گذاشته باشید هم ممکن است داخل دست و پای شما باشند. در زمانی هم که از آن‌ها استفاده می‌کنید باز هم خیلی دست و پاگیر هستند. خیلی از رویدادها و لوکیشن‌ها امکان استفاده از سه پایه را به شما نمی‌دهند. بنابراین در خیلی از عکس‌ها امکان استفاده از سه پایه وجود ندارد و یا ممکن است خود شما نخواهید که یک سه پایه را با خود حمل کنید. به همین خاطر ما تصمیم گرفتیم 8 روش برای کاهش لرزش دوربین بدون استفاده از سه پایه را بررسی کنیم. با ما همراه باشید:
چه زمانی دوربین به کاهش لرزش نیاز دارد؟
در صورتی که کمی تجربه عکاسی داشته باشید می‌دانید که در سرعت شاترهای خاص شما باید دوربین خودتان را تثبیت کنید. در سرعت شاترهای خیلی آهسته یا باید از یک سه پایه و ریموت شاتر استفاده کنید و یا باید روش دیگری برای کاهش لرزش‌های دوربین پیدا کنید.
[relatedpost post=”12755″]
اما آیا می‌دانید در چه شرایطی می‌توانید دوربین را روی دست نگه دارید و در چه شرایطی باید از یک دوربین بدون لرزش استفاده کنید؟
فرمول این کار خیلی ساده است و به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد. این قانون به شدت ساده است. مخرج سرعت شاتر شما (عدد بعد از ممیز در سرعت شاتر) باید برابر یا بزرگتر از فاصله کانونی لنزی که دارید باشد. برای مثال در صورتی که با لنز 50 میلیمتر عکاسی می‌کنید تا زمانی که سرعت شاتر سریع‌تر از 1/50 ثانیه باشد هیچ مشکلی با استفاده از لنز روی دست نخواهید داشت اما هر سرعت شاتری طولانی‌تر از این مقدار به ثابت کردن دوربین و کاهش لرزش نیاز دارد. طبق همین قانون در صورتی که از لنز 500 میلیمتر برای عکاسی استفاده می‌کنید، نمی‌توانید از سرعت شاترهای طولانی‌تر از 1/500 ثانیه عکاسی کنید.
ممکن است از خودتان بپرسید که چرا فاصله کانونی لنز مهم است. این موضوع خیلی ساده است؛ لنزهای طولانی‌تر سنگین‌تر از لنزهای کوتاه هستند و ثابت نگه داشتن آن‌ها خیلی سخت‌تر از لنزهای با فاصله کانونی کوتاه است. دلیل دوم هم این است که با بزرگنمایی صحنه، حرکت دوربین هم بزرگنمایی خواهد شد. بنابراین حرکاتی که در فواصل کانونی کوتاه مشخص نیستند، در فواصل کانونی طولانی‌تر به شدت مشخص خواهند بود.
اما آیا این موضوع بدین معنی است که در صورتی که سرعت شاتر از یک مقدار مشخص پائین‌تر باشد باید از سه پایه استفاده کنید؟ لزوما نه! روش‌های زیادی برای کاهش لرزش دوربین بدون سه پایه وجود دارد و شما باید استفاده از آن‌ها را به صورت کامل یاد بگیرید تا هر زمان که برای عکاسی به کاهش لرزش نیاز داشتید، بتوانید از آن‌ها استفاده کنید.
1- تکیه دادن
می‌توانید از موارد مختلفی مثل درخت، تیر برق، دیوار و… به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنید. برخی اوقات تکیه دادن به چیزهای بزرگ و مقاوم روش خیلی خوبی برای کاهش سرعت شاتر دوربین بدون وجود لرزش در تصویر است. شما می‌توانید از هر چیزی که تکان نمی‌خورد و حرکت نمی‌کند به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنید. خلاق باشید و از موقعیت استفاده کنید.
[relatedpost post=”27520″]
2- نحوه ایستادن خود را تغییر دهید
نحوه ایستادن و نگه داشتن دوربین شما تاثیر خیلی زیادی روی لرزش و ثبات آن دارد. پاهای خود را به عرض شانه باز کنید و آرنج‌های خودتان را به بدنتان بچسبانید. به این صورت لرزش کمتری در دوربین شاهد خواهید بود یکی از دست‌های خودتان را زیر لنز قرار دهید و با دست دیگر هم دوربین را نگه دارید. سعی کنید دوربین را نزدیک به صورت خودتان نگه دارید.
این بدین معنی است که باید از منظره‌یاب به جای صفحه نمایش استفاده کنید. نفس خودتان را حبس نکنید زیرا لرزش بیشتر خواهد شد. به جای این کار یک نفس عمیق بکشید، سپس ریه‌های خودتان را به صورت کامل خالی کنید و بعد عکس بگیرید.
3- بنشینید یا دراز بکشید
بهتر است از برخی سوژه‌ها از زاویه پائین عکاسی کنید. پس از همین موضوع استفاده کنید و از زاویه نشسته یا خم شده برای عکاسی استفاده کنید. شما می‌توانید در این پوزیشن آرنج‌های خودتان را روی پاهای خودتان تکیه دهید که برای ثابت کردن دوربین پوزیشن خیلی خوبی است. همچنین می‌توانید روی زمین دراز بکشید و آرنج‌های خودتان را روی زمین نگه دارید. با این روش ثبات خیلی خوبی به دوربین می‌دهید و علاوه بر این می‌توانید از یک پرسپکتیو غیرمعمول برای گرفتن عکس‌های منحصر به فرد استفاده کنید.
[relatedpost post=”107920″]
4- پیدا کردن یک سه‌پایه طبیعی
اطراف خودتان را نگاه کنید. ممکن است بتوانید در جایی که هستید یک سه پایه طبیعی پیدا کنید. البته نیازی نیست چیزی که پیدا می‌کنید لزوما طبیعی باشد اما خمیدگی موجود در تنه‌ی درخت می‌تواند گزینه‌ی مناسبی باشد. همچنین می‌توانید از بالای دیوار، یک دسته کتاب، سقف ماشین یا هر سطح صاف و محکم دیگری هم استفاده کنید.
البته زمانی که از این دست سه‌پایه‌های طبیعی استفاده می‌کنید مطمئن شوید که دوربین کاملا مستحکم است و امکان افتادن آن وجود ندارد. در صورتی که احساس می‌کنید امکان افتادن دوربین از جایی که آن را قرار داده‌اید وجود دارد هیچوقت این کار را نکنید و یک نقطه‌ی دیگر برای قرار دادن آن پیدا کنید یا حداقل بند دوربین را در دست خودتان بگیرید تا از افتادن آن و ضرر‌های مالی هنگفت جلوگیری کنید.
5- استفاده از بند دوربین
برخی اوقات فقط پیچیدن بند دوربین دور مچ دست خودتان ثبات کافی را برای شما تامین می‌کند و می‌توانید از سرعت شاترهای طولانی‌تر استفاده کنید.
6- استفاده از گوریلاپاد
از لحاظ فنی این مورد هم یک سه پایه است اما با سه پایه‌های معمولی تفاوت دارد و حمل آن به هیچ عنوان سخت نیست. در صورتی که کیف دوربین خودتان را همیشه به همراه دارید یا هر نوع کیف دیگری دارید که همیشه آن را با خودتان حمل می‌کنید، این گجت‌های کوچک ارزش سرمایه‌گذاری را دارند.
گوریلاپاد یک سه پایه منعطف کوچک است که شما می‌توانید آن را اطراف سطوح مختلفی مثل شاخه‌های درخت، فنس، پشت صندلی و… ببندید. داشتن گوریلاپاد روش خیلی خوبی برای کاهش لرزش دوربین در مواقعی است که باید از سرعت شاتر کم استفاده کنید اما نمی‌توانید با روش‌های دیگر دوربین را ثابت کنید.
7- یک مونوپاد نخی بسازید
ساخت این وسیله خیلی ساده است و هزینه خیلی کمی هم برای شما دارد. همچنین نسبت به گوریلاپاد هم خیلی قابل حمل‌تر است. مونوپاد نخی یک تکه نخ است که به دوربین شما متصل می‌شود و روی زمین آویزان است. شما با پا گذاشتن روی آن، آن را محکم خواهید کرد. کشش بین زمین و دوربین به شما کمک می‌کند دوربین را ثابت نگه دارید. ساخت این وسیله نیز همانطور که گفته شد خیلی ساده است. ابتدا باید به ابزار فروشی مراجعه کنید و یک پیچ چشمی با انتهای صاف تهیه کنید که به راحتی داخل سوراخ سه پایه دوربین شما قرار می‌گیرد (برای اطمینان بیشتر بهتر است دوربین خودتان را هم به همراه داشته باشید).
آیتم بعدی که به آن نیاز خواهید داشت طناب یا نخ است که می‌توانید آن را هم از ابزار فروشی محلی خودتان تهیه کنید. طناب را به پیچ حلقه‌ای گره بزنید و مطمئن شوید که طول طناب به شکلی است که از ارتفاعی که دوربین را نگه می‌دارید، به راحتی به زمین می‌رسد. البته باید ارتفاع آن کمی بیشتر باشد زیرا قرار است روی آن پا بگذارید. در صورت نیاز می‌توانید یک واشر بزرگ هم به انتهای حلقه اضافه کنید تا راحت‌تر بتوانید با پا آن را نگه دارید.
برای اینکه بهترین نتایج را از مونوپاد نخی خود بگیرید آن را با نکته‌ی شماره 1 ترکیب کنید و خودتان هم به یک سطح محکم تکیه بدهید. همچنین به یاد داشته باشید که کشش اضافی ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و باعث لرزش بیشتر شود.
استفاده از مونوپاد نخی به تمرین زیادی نیاز دارد و ممکن است کمی زمان ببرد تا یاد بگیرید کشش مناسب برای ثابت نگه داشتن نخ چقدر است. معمولا باید مقدار کشش به شکلی باشد که بتوانید بدون بروز هرگونه مشکلی در نحوه‌ی کار طبیعی با دوربین لرزش‌ها را کاهش دهید.
[relatedpost post=”115744″]
8- مراقب تنظیمات باشید
احتمالا تمام مواردی که باید در مورد تنظیمات دوربین رعایت کنید را قبلا انجام داده‌اید اما یک بار دیگر هم به آن‌ها اشاره می‌کنیم زیرا ممکن است فراموش کرده باشید مقدار ایزو دوربین را افزایش دهید. اکثر دوربین‌های DSLR امروزی توانایی زیادی در ایزو بالا دارند و می‌توانند تصاویر بدون نویز خیلی زیبایی در ایزو بالا به شما تحویل دهند. در صورتی هم که شما یکی از این دوربین‌ها را در اختیار دارید حتما از آن بهره ببرید.
دوربین خودتان را تست کنید تا متوجه شوید در مقادیر ایزو مختلف چه مقدار نویز تولید می‌کند. سپس در شرایط کم نور تا جایی که راحت هستید مقدار ایزو را افزایش دهید. البته دیافراگم را هم نباید فراموش کنید. دیافراگم‌های بازتر (عدد کوچک‌تر) این امکان را به شما می‌دهد که در شرایط کم نور با سرعت شاتر سریعتری عکاسی کنید.
[relatedpost post=”34930″]
جمع‌بندی
سه پایه‌ها وسایل خیلی خوبی هستند و در شرایط ایده‌آل معمولا باید از یک سه پایه برای عکاسی در شرایط کم نور استفاده کنید اما این ایده همیشه عملی نیست و در تمامی شرایط امکان استفاده از سه پایه را ندارید. شما باید یک جایگزین برای کاهش لرزش دوربین بدون استفاده از سه پایه داشته باشید و اکنون با مطالعه این مقاله این جایگزین را دارید.
