پرسپکتیو دونقطه‌ای در آموزش عکاسی موضوعی کاملا پیچیده است. پرسپکتیو در مورد چگونگی نشان دادن یک جهان سه‌بعدی در یک صفحه دو‌بعدی است. خیلی چیزها به این بستگی دارد که هنگام ثبت یک صحنه در کجا قرار دارید.
به عنوان یک نکته اساسی، پرسپکتیو عمق در تصویر ایجاد می‌کند. کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم تا یک صحنه واقعی‌تر به نظر برسد.
پرسپکتیو نقطهای در عکاسی چیست؟
در پرسپکتیو نقطهای، توهم عمق از خطوط موازی ناشی می‌شود که به نظر می‌رسد در نقطهای دورتر از افق، به نام نقطه گریز یا ناپدید شدن (Vanishing Point)، همگرا می‌شوند.
نقطه گریز نقطهای در عکس است که در آن تمام خطوط همگرا ناپدید می‌شوند. به عنوان مثال، در عکس زیر، نقطه گریز جایی است که دید جاده به پایان می‌رسد.
هنگام استفاده از پرسپکتیو یک نقطهای، نقطه گریز توجه را به خود جلب می‌کند. در مقابل، پرسپکتیو دونقطه‌ای، موضوع را در بر می‌گیرد.
پرسپکتیو دونقطه‌ای در عکاسی چیست؟
پرسپکتیو دونقطه‌ای دارای دو نقطه گریز بر روی خط افق است.
خطوطی که از نقاط می‌آیند به ما نشان می‌دهند که باید به چه چیزی توجه کنیم. پرسپکتیو دونقطه‌ای، اگر به خوبی از آن استفاده شود، به عکس‌های شما ظاهری منحصر به فرد و به یاد ماندنی می‌بخشد. پرسپکتیو دونقطه‌ای با استفاده از خطوط راهنما، بر وسط تصویر تاکید کرده و حسی از عمق ایجاد می‌کند.
ترکیب بندی کلاسیک پرسپکتیو دونقطه‌ای سوژه را در مرکز و پیش زمینه تصویر قرار می‌دهد. خانه‌ای را درنظر بگیرید که دوربین رو به یک گوشه بیرونی است.
در تصویر فوق، این واقعیت که خطوط طاق‌ها در دو جهت به پس‌زمینه عقب می‌روند، بر اندازه ساختمان پشت سر تأکید می‌کند. این بخشی از قدرت پرسپکتیو دونقطه‌ای در عکاسی است، زیرا خطوط به بیننده یک مسیر بصری ثابت برای بازگشت به سوژه اصلی تصویر می‌دهند.
در این تصویر، سوژه در همان موقعیت ابتدایی تصویر قبلی قرار دارد، اما مقیاس، فاصله و پیش‌زمینه همه با هم ترکیب شده و حس بسیار متفاوتی به آن می‌دهند. در حالی که عکس قبلی احساس ثبات و اندازه را القاء می‌کند، این عکس احساس انزوا و فاصله را ارائه می‌دهد.
یکی از نسخه‌های کلاسیک آن ترکیب، ساختمان را در مرکز کادر قرار می‌دهد و از جاده‌های متقارن برای قاب‌بندی آن استفاده می‌کند، اما همانطور که می‌بینید، می‌توان آن را به شکل دیگری انجام داد. عکس بالا دارای ترکیب‌بندی نزدیک به قانون کلاسیک یک سوم است و سوژه اصلی در یک طرف قرار دارد.
این امر همراه با شکل نامتقارن ساختمان و زوایای مختلف جاده‌ها، برداشت متفاوتی از پرسپکتیو دونقطه‌ای ارائه می‌دهد.
کجا باید از پرسپکتیو دونقطه‌ای استفاده کرد؟
مانند بسیاری از موارد در عکاسی، انتخاب تکنیک پرسپکتیو دونقطه‌ای بستگی به هدف شما دارد. پرسپکتیو یک نقطهای به طور کلی دارای خطوطی است که به داخل منتهی می شوند، در حالی که پرسپکتیو دونقطه‌ای به طور کلی خطوطی را نشان می‌دهد که به بیرون منتهی می‌شوند.
پرسپکتیو دونقطه‌ای برای ثبت عکس‌های معماری و مناظر بسیار خوب عمل می‌کند و آن را به یک گزینه همه کاره برای عکاسی تبدیل می‌کند.
این عکس تقریباً به صورت ترکیبی از پرسپکتیو یک و دونقطه‌ای عمل می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه پرسپکتیو دونقطه‌ای می‌تواند از نقاط گریز نامتقارن استفاده کند.
شما می‌توانید یک پرسپکتیو دونقطه‌ای در هر سبکی از عکاسی ایجاد کنید. پرسپکتیو دونقطه‌ای به ویژه در عکاسی معماری مفید است.
ممکن است بخواهید با استفاده از پرسپکتیو بر یک ساختمان خاص تأکید کنید. عکاسی معماری بهترین سبک برای تجربه خطوط، اشکال و فرم‌های متمایز است. خطوط همچنین امکان کسب تجربه با قرار دادن نقاط گریز را فراهم می‌کنند.
چگونه یک پرسپکتیو دونقطه‌ای ایجاد کنیم؟
مرحله 1. یک مکان مناسب پیدا کنید.
مکان مناسب برای این نوع پرسپکتیو بسیار مهم است. شما باید مکانی را پیدا کنید که خطوط مستقیم به سوژه شما منتهی شود. برخلاف پرسپکتیو یک نقطهای، آن‌ها باید به سمت بیرون هدایت شوند، نه به درون. این خطوط معمولاً از خط افق سرچشمه می‌گیرند.
توصیه می‌شود در اولین تلاش خود یک ساختمان مستطیل شکل را به عنوان موضوع خود انتخاب کنید. به دلیل شکلی که این ساختمان‌ها دارند، برای عکس‌های پرسپکتیو دونقطه‌ای مناسب هستند.
مرحله 2. مکانی را که از آنجا عکاسی می‌کنید، پیدا کنید.
جایی که با دوربین خود می‌ایستید همیشه تصمیم مهمی است که باید به عنوان یک عکاس بگیرید. اما این امر یک عنصر ضروری‌تر برای ترکیب‌بندی یک عکس پرسپکتیو دونقطه‌ای است. شما باید در جایی بایستید که سوژه شما در وسط باشد و خطوط به سمت آن منتهی شوند.
اگر از بنای معماری عکاسی می‌کنید، در گوشه‌ای از ساختمان بایستید. ترکیب بندی تصویر از آنجا ساده است،
مرحله 3. ترکیب‌بندی و گرفتن عکس
هنگامی که در مقابل سوژه قرار گرفتید، زمان آن است که در نظر بگیرید که چگونه عکس را ترکیب بندی کنید. ترکیب بندی در مرکز کادر موضوعی بحث برانگیز در میان عکاسان است.
اما وقتی صحبت از پرسپکتیو دونقطه‌ای به میان می‌آید موضوع متفاوت است. در اینجا معمولاً بهتر است که سوژه خود را در مرکز کادر قرار دهید. به هر حال، ما از این نوع پرسپکتیو برای جلب توجه به آنچه در وسط تصویر است استفاده می‌کنیم.
این به ویژه در مورد عکس‌های معماری صادق است. در اینجا گوشه ساختمان باید هم سطح چشم و در مرکز کادر باشد.
دو نقطه گریز باید یا در خط افق باشند یا در گوشه عکس. هنگام ویرایش می‌توانید محل قرارگیری نقاط گریز را تغییر دهید. به عکسی که گرفته اید نگاه کنید. آیا می‌توانید دو نقطه گریز را شناسایی کنید؟ اگر جواب مثبت است، پس شما با موفقیت از پرسپکتیو دونقطه‌ای در عکاسی خود استفاده کرده‌اید.
لنزهای تیلت-شیفت و عکاسی پرسپکتیو دونقطه‌ای
لنزهای تیلت-شیفت که به آن‌ها لنزهای تصحیح پرسپکتیو نیز گفته می‌شود، می‌توانند هنگام عکاسی با استفاده از یک یا دو نقطه پرسپکتیو بسیار مفید باشند. این بدین دلیل است که در هر دو مورد، بخشی از اثر مستلزم موازی بودن سنسور دوربین با یک محور از تصویر است.
برای اکثر تصاویری که از دونقطه پرسپکتیو استفاده می‌کنند، می‌توانید این کار را خودتان فقط با نگه‌داشتن درست دوربین انجام دهید. اما برای برخی از تصاویر، به یک لنز تیلت-شیفت نیاز دارید.
سخن پایانی
همه می‌توانند یک پرسپکتیو دونقطه‌ای در عکاسی ایجاد کنند. راه انجام این کار داشتن دو نقطه گریز در خط افق است. اگر می‌خواهید روی سوژه خود در مرکز کادر تأکید کنید، این یک روش عالی است.
پرسپکتیو دونقطه‌ای به ویژه در عکاسی معماری مفید است. دلیل این امر اشکال و خطوط هندسی موجود در بناهای معماری است.
لطفاً تجربیات خود را در زمینه عکاسی پرسپکتیو یک یا دو نقطه با ما در میان بگذارید.
