آموزش عکاسی از کهکشان راه شیری برای مبتدی‌ها

مطمئنا شما هم در شب در یک لوکیشن دوردست بیرون رفته‌اید و یک آسمان فوق‌العاده زیبا را مشاهده کرده‌اید که میلیون‌ها ستاره در آن می‌درخشند و برخی ستاره‌ها هم در یک ساختار ابر مانند قرار دارند که بخشی از کهکشان راه شیری هستند. در صورتی که نمی‌دانید چگونه می‌توان به عکاسی از کهکشان راه شیری و آسمان شب بپردازید، تا انتها با من همراه باشید:

در این مقاله ما فقط اصول ابتدایی را به صورت سریع بررسی می‌کنیم، زیرا عکاسی نجومی به خصوص زمانی که به مبحث سحابی‌ها، صورت‌های فلکی و سیستم‌های ستاره‌ای می‌رسیم خیلی پیچیده خواهد شد.

برخی عکاس‌ها از تلسکوپ، هدهای رباتیک ویژه با دقت بالا و دوربین‌های CCD که به صورت اختصاصی برای عکاسی نجومی طراحی شده‌اند برای گرفتن عکس‌های زیبایی که با دوربین‌های دیجیتالی معمولی غیرممکن است استفاده می‌کنند. ما وارد این بحث‌های پیچیده نخواهیم شد و بیشتر روی عکس‌های تمرکز می‌کنیم که با دوربینی که در حال حاضر در اختیار دارید می‌توانید بگیرید.

برای عکاسی از کهکشان راه شیری به صورت خلاصه به موارد زیر نیاز خواهید داشت:

1) درک توانایی‌های تجهیزات دوربین خودتان

2) در نظر داشتن آلودگی نوری و پیدا کردن لوکیشن‌های تاریک

3) استفاده از تکنیک‌های مناسب برای فوکوس در شب

4) استفاده از تنظیمات مناسب دوربین

5) در نظر داشتن عناصر پیش زمینه برای ترکیب‌بندی بهتر

6) عکاسی از راه شیری

7) ادیت عکس راه شیری

به چه چیزهایی نیاز خواهید داشت؟

قبل از اینکه به عکاسی از راه شیری بپردازیم اجازه دهید به لوازم و نرم‌افزارهایی که نیاز خواهید داشت نگاهی داشته باشیم:

• یک دوربین پیشرفته: شما به دوربینی نیاز خواهید داشت که بتوانید به صورت کامل روی عناصر نوردهی مثل دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو کنترل داشته باشید. همچنین دوربین شما باید توانایی فوکوس دستی را هم داشته باشد زیرا فوکوس خودکار در شب برای هر دوربینی یک چالش جدی خواهد بود. در شرایط ایده آل شما به یک دوربین dslr یا بدون آینه پیشرفته نیاز خواهید داشت که توانایی کنترل نویز در ایزو بالا را داشته باشد. یک دوربین نجومی اختصاصی مثل D810A بهترین گزینه برای عکاسی از کهکشان راه شیری خواهد بود. اما این دوربین بیشتر برای افرادی مناسب است که می‌خواهند فراتر از این مقاله به عکاسی نجومی و عکاسی از ستاره‌ها بپردازند. برخی دوربین‌های Point And Shoot هم که امکان کنترل دستی اضلاع مثلث نوردهی را دارند هم ممکن است برای این کار مناسب باشند اما نتایج آن‌ها نسبت به نتایجی که با دوربین‌های DSLR یا بدون آینه به دست خواهید آورد مطمئنا ضعیف‌تر خواهد بود.
• یک لنز با دیافراگم باز: در صورتی که از یک دوربین با لنز قابل تعویض استفاده می‌کنید توصیه می‌کنم از یک لنز واید با دیافراگم نسبتا باز (ترجیحا ماکزیمم دیافراگم f/1.4 و نهایتا f/2.8) استفاده کنید. بهترین گزینه‌ها برای عکاسی از ستاره‌ها لنزهای پرایم هستند که دیافراگم خیلی بازی دارند. بهترین لنزهای من برای عکاسی از ستاره‌ها عبارتند از Nikon 14-24mm f/2.8G و Nikon 20mm f/1.8G. هر دو لنز عملکرد خیلی خوبی در بازترین دیافراگم خود دارند و به همین خاطر بهترین گزینه‌ها برای عکاسی در شب هستند. در صورتی که لنز شما دیافراگم خیلی بازی ندارد و یا مجبور هستید برای افزایش وضوح از دیافراگم‌های بسته‌تر استفاده کنید باید ایزو را افزایش دهید که ممکن است به افزایش نویز در تصاویر شما هم منتهی شود. به همین خاطر است که استفاده از یک لنز با دیافراگم باز توصیه می‌شود. در صورتی هم که از دوربین‌های کانن برای عکاسی استفاده می‌کنید لنزهای خیلی خوبی برای عکاسی در اختیار دارید و می‌توانید از تولیدکننده‌های ثالث هم برای عکاسی استفاده کنید. پیشنهاد من برای عکاسی نجومی Rokinon SP 14mm f/2.4 است که در دیافراگم f/2.8 عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد.
• یک سه پایه محکم: شما برای عکاسی از کهکشان راه شیری باید از نوردهی طولانی استفاده کنید (15 ثانیه و بیشتر)، به همین خاطر داشتن یک سه پایه محکم خیلی ضروری است. شما به یک سه پایه شل و ول که در طول نوردهی خیلی می‌لرزد نیازی نخواهید داشت.
• نرم‌افزار Sky Map: این گزینه اختیاری است اما به شدت توصیه می‌کنم که از آن استفاده کنید. یک نقشه‌ی آسمان خوب مثل Star Walk به صورت دقیق به شما نشان می‌دهد که راه شیری کجاست و کجا خواهد بود و کمک زیادی در برنامه ریزی به شما خواهد کرد. یکی دیگر از بهترین برنامه‌هایی که استفاده از آن را توصیه می‌کنم PhotoPills است که قابلیت Night AR آن کمک خیلی خوبی برای برنامه‌ریزی به شما خواهد کرد.
• نرم افزار ادیت عکس: شما باید تصاویر خودتان را در یک نرم‌افزار ویرایش عکس خوب ادیت کنید تا بهترین و با کیفیت‌ترین نتایج را به دست بیاورید و جزئیات را به نمایش بگذارید. من Adobe Photoshop یا Photoshop Elements را توصیه می‌کنیم. لایتروم هم گزینه کاربردی است اما انعطاف‌پذیری زیادی ندارید و نمی‌توانید از ابزارهایی مثل منحنی‌های Levels و ابزارهای کپی/حذف نقطه‌ای استفاده کنید. ادیت عکس بخش بزرگی از عکاسی نجومی است و به همین خاطر به شدت توصیه می‌کنم از یک نرم افزار ویرایش عکس خوب برای انجام این کار استفاده کنید. در انتهای مقاله نحوه‌ی ادیت تصاویر راه شیری در فتوشاپ را به شما آموزش خواهیم داد.

[relatedpost post=”128699″]

• چراغ قوه: یک چراغ قوه خوب علاوه بر اینکه در پیدا کردن نقاط خوب به شما کمک می‌کند بلکه در صورتی که عناصر پیش زمینه جالبی هم داشته باشید برای نقاشی با نور نیز مناسب است.

موارد دیگری هم وجود دارد که ممکن است به آن‌ها نیاز داشته باشید. برای مثال به یک ریموت تریگر برای نوردهی به مدت بیشتر از 30 ثانیه، گرم‌کننده‌ی دست و پا برای عکاسی در سرما و… نیاز دارید اما این موارد اختیاری هستند و به شرایطی که در آن عکاسی می‌کنید بستگی دارند.

لوکیشن و در نظر گرفتن آلودگی نوری

در صورتی که در شهرهای بزرگ عکاسی می‌کنید، عکاسی در شب و از راه شیری به شدت سخت خواهد بود. نورهای شهرهای بزرگ به دلیل آلودگی نوری مشکل خیلی بزرگی برای شما خواهند بود و به همین خاطر بهتر است از شهر خارج شوید و لوکیشنی را پیدا کنید که چنین مشکلی ندارد. برخی اوقات برای این کار ممکن است نیاز باشد چندین ساعت رانندگی کنید تا از جایی که زندگی می‌کنید، به اندازه‌ی کافی دور شوید. ممکن است آلودگی نوری را با چشمان خودتان هم نبینید اما دوربین مطمئنا متوجه آن خواهد شد.

پارک‌های ملی و حیات وحش دور دست گزینه خیلی خوبی برای عکاسی در شب هستند زیرا آسمان کاملا واضح است و هیچ نوری در اطراف شما وجود نخواهد داشت. از وبسایت Dark Sky Finder برای پیدا کردن بهترین لوکیشن‌ها با کمترین میزان آلودگی نوری استفاده کنید.

[relatedpost post=”73700″]

فوکوس

قبل از اینکه در مورد تنظیمات نوردهی صحبت کنیم، اجازه دهید به مهم‌ترین قدم‌ها برای دسترسی به تصاویری با فوکوس مناسب اشاره داشته باشیم. فوکوس در شب می‌تواند تجربه‌ی خسته کننده و چالش برانگیزی باشد زیرا سیستم اتوفوکوس دوربین شما هیچ کنتراستی برای فوکوس کردن در اختیار ندارد. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که ترکیب‌بندی عکس خودتان را انجام دهید، یک فاصله کانونی (در صورت استفاده از لنز زوم) تنظیم کنید و به محض اینکه توانستید به صورت دستی فوکوس کنید تا انتهای کار به حلقه‌های زوم و فوکوس دست نزنید.

خود من در ابتدای کار اتوفوکوس را خاموش می‌کنم و فقط روی فوکوس دستی در Live View تمرکز می‌کنم. هدف در اینجا تنظیم فوکوس روی بی‌نهایت است. برخی افراد عقیده دارند که استفاده از نشانگرهای لنز برای تنظیم فوکوس روی بی‌نهایت کار مناسبی است اما در واقع تا زمانی که یک لنز با فوکوس دستی با نشانگرهای بی نهایت دقیق نداشته باشید، من توصیه می‌کنم که از این قابلیت استفاده نکنید. حتی کوچک‌ترین خطای فوکوس در سنسورهای رزولوشن بالای مدرن باعث خواهد شد به جای ستاره‌های قابل دیدن، حباب‌های دایره‌ای داشته باشید. به همین خاطر تکنیک فوکوس خیلی ضروری است.

بنابراین بهترین روش برای فوکوس کردن چه روشی است؟

خود من معمولا از چندین تکنیک مختلف با استفاده از Live View بهره می‌برم. پس از اینکه لنز خودتان را روی فوکوس دستی قرار دادید و Live View را روشن کردید، به صورت 100 درصد زوم کنید و سپس دوربین خود را به سمت روشن‌ترین منبع نور در آسمان که معمولا ماه است بگیرید. حلقه فوکوس را به اندازه‌ای بچرخانید که بتوانید شکل ماه را به وضوح ببینید و سپس به سادگی Live View را خاموش کنید. اکنون توانسته‌اید به سادگی فوکوس را انجام دهید. در صورتی که ماه داخل آسمان مشخص نیست، سعی کنید یک جسم روشن دیگر داخل آسمان پیدا کنید. در صورتی که نمی‌توانید این مورد را هم انجام دهید، می‌توانید چراغ قوه‌ی خودتان را روشن کنید و آن را در فاصله‌ی نسبتا دور که بی‌نهایت دانسته می‌شود قرار دهید. سپس با استفاده از Live View روی آن فوکوس کنید.

برخی حالت‌های Live View خیلی خوب هستند که آسمان شب را تقویت می‌کنند و باعث دیده شدن ستاره‌ها خواهند شد. در صورتی که می‌توانید ستاره‌ها را در Live View مشاهده کنید نیازی به هیچکدام از این تکنیک‌ها نخواهید داشت و فقط کافیست حلقه فوکوس را به اندازه‌ای بچرخانید که ستاره‌ها واضح باشند. در نهایت در صورتی که هیچکدام از تکنیک‌های بالا برای شما کار نمی‌کند، سعی کنید از علامت بی‌نهایت بالای لنز استفاده کنید و چند عکس تستی بگیرید تا مطمئن شوید فوکوس به خوبی انجام می‌شود.

در صورتی که در زوم 100% برخی ستاره‌ها تار هستند، باید حلقه فوکوس را کمی بیشتر بچرخانید تا فوکوس بهتر انجام شود. انجام درست این موضوع کمی زمان‌بر است اما بهتر است این کار را به خوبی انجام دهید تا با عکس‌های تار مواجه نشوید.

اما در صورتی که در پیش زمینه هم عنصر جالبی داشته باشید و بخواهید در تصویر شما مشخص باشد باید هم پیش‌زمینه و هم ستاره‌ها را در فوکوس داشته باشید. اما در صورتی که با دیافراگم باز عکاسی می‌کنید، چگونه می‌توان این کار را انجام داد؟ جواب یک تکنیک به اسم انباشت فوکوس است. برای این کار باید حداقل دو عکس بگیرید که در یکی از آن‌ها روی پیش زمینه و در دیگری روی ستاره‌ها فوکوس کرده باشید. سپس از یک تکنیک ترکیب برای ادغام هر دو عکس در یک ترکیب استفاده خواهید کرد. در این حالت هر دو عکس در فوکوس خواهند بود. در صورتی که می‌خواهید بیشتر با این تکنیک آشنا شوید، مقاله‌ی انباشت فوکوس در عکاسی از آسمان شب ما را مطالعه کنید.

تنظیمات دوربین

با اینکه آسمان ممکن است در شب خیلی باشکوه به نظر برسد و میلیون‌ها ستاره به سادگی در مقابل چشمان شما باشند اما دوربین شما به سادگی نمی‌تواند آن‌ها را ثبت کند. چشم‌های شما در طول شب به نور کم عادت می‌کنند. یعنی اینکه علاوه بر باز شدن مردمک چشم، شما همه چیز را با میزان حساسیت بالا مشاهده خواهید کرد. بنابراین برای اینکه دوربین شما هم آسمان شب را آنگونه که شما می‌بینید و یا حتی بهتر ببیند، باید از همین تکنیک استفاده کنید؛ از مقادیر ایزو بالا استفاده کنید و با دیافراگم کاملا باز عکاسی کنید.

[relatedpost post=”87849″]

اینجاست که دوربین و لنز شما نقش خیلی مهمی در نتیجه نهایی که به دست خواهید آورد دارند. در صورتی که یک لنز پرایم قوی دارید که می‌توانید در ماکزیمم دیافراگم با کمترین میزان اعوجاج کما از آن استفاده کنید، نیازی به مقادیر ایزو خیلی زیاد ندارید. این بدین معنی است که در زمان ادیت عکس با نویز کمتری برای اصلاح مواجه خواهید شد.

بنابراین سوال این است که باید از کجا شروع کنید و بهترین تنظیمات برای عکاسی از کهکشان راه شیری چه تنظیماتی است؟

خود من ابتدا مدت زمان نوردهی را مشخص می‌کنم. تقریبا سخت‌ترین و حساس‌ترین نقطه هم برای شروع همینجاست. زیرا در صورتی که این مدت زمان را به درستی محاسبه نکنید یا با یک آسمان سیاه با چند ستاره مواجه خواهید شد و یا ستاره‌های به صورت خطی یا دنباله ستاره‌ای دیده خواهند شد. دنباله‌های ستاره‌ای در برخی تصاویر فوق‌العاده هستند اما برای عکاسی از دنباله‌های ستاره‌ای به یک تکنیک کاملا متفاوت که براساس ستاره قطبی است نیاز دارید و برای عکاسی از راه شیری کاربرد نخواهد داشت. به یاد داشته باشید که سیاره ما همیشه در حال حرکت است و از آنجایی که ما از روی سه پایه‌ای که در یک نقطه ثابت است عکاسی می‌کنیم، باید به شدت مراقب زمانبندی هر تصویر باشیم زیرا می‌خواهیم ستاره‌ها را مثل نقطه به تصویر بکشیم.

قانون 500/600

اسم این قانون ممکن است کمی سردرگم کننده باشد زیرا برخی از مردم با «قانون 500» از آن یاد می‌کنند و برخی دیگر هم آن را قانون «600» می‌نامند. اساسا برای تعیین زمان نوردهی ما یکی از این دو عدد را برمی‌داریم و آن را بر فاصله کانونی لنز تقسیم می‌کنیم تا سرعت شاتر مناسب را به دست آوریم. بنابراین در صورتی که از یک لنز 20 میلیمتری روی دوربین فول‌فریم استفاده می‌کنید باید برای استفاده از قانون 500 عدد 500 را در 20 تقسیم کنید که برابر با 25 ثانیه خواهد بود. این مدت زمان بیشترین سرعت شاتری است که می‌توانید برای عکاسی از ستاره‌ها قبل از خطی شدن آن‌ها استفاده کنید.

در صورت که از قانون کمتر سختگیرانه‌ی 600 هم استفاده می‌کنید، مدت زمان نوردهی برابر با 30 ثانیه خواهد بود. به شخصه من هیچوقت با قانون 600 موفق نبوده‌ام زیرا همیشه و حتی در صورت استفاده از دوربینی که رزولوشن پائینی دارد، باعث ثبت رد ستاره‌ها خواهد شد. برای من محدودیت نهایی قانون 500 است و در واقع به عنوان مرجع فقط از آن استفاده می‌کنم و حتی برخی مواقع مدت زمانی که به من می‌دهد را هم کاهش می‌دهم تا هیچ دنباله‌ای از ستاره‌ها را در تصویر خودم نداشته باشم.

با استفاده از این تکنیک هرچقدر فاصله کانونی لنز شما طولانی‌تر باشد، مدت زمان نوردهی شما کوتاه‌تر خواهد شد. این قانون را همیشه برای عکاسی از کهکشان راه شیری در نظر داشته باشید.

JPEG یا Raw؟

در صورتی که هنوز هم از فرمت JPEG برای عکاسی استفاده می‌کنید، زمان آن رسیده است که مزایای عکاسی با فرمت Raw به خصوص برای عکاسی از کهکشان راه شیری را هم کشف کنید. شما به صورت کلی برای عکاسی نجومی باید از فرمت Raw استفاده کنید زیرا در اکثر مواقع باید مواردی مثل وایت بالانس را تصحیح کنید که در تصاویر JPEG ممکن نیست.

حالت دوربین

برای هر نوع عکاسی از شب شما باید همیشه از حالت کاملا دستی برای عکاسی استفاده کنید. به دلیل اینکه نور کافی در صحنه وجود ندارد، دوربین شما هم نمی‌توانید نوردهی مناسب برای صحنه را تشخیص دهد. این بدین معنی است که شما باید در ابتدا ایزو خودکار را خاموش کنید و سپس دیافراگم را روی بیشترین مقدار ممکن (برای مثال f/1.4) تنظیم کنید.

سپس باید طول مدت نوردهی یا سرعت شاتر را براساس قانون 500 به دست بیاورید (که معمولا بین 20 تا 30 ثانیه است) و درنهایت ایزو را تنظیم کنید (من معمولا ایزو پایه را روی 1600 تنظیم می‌کنم و سپس در صورت نیاز آن را تغییر خواهم داد). در صورتی که پس از گرفتن اولین عکس نمی‌توانید کهکشان راه شیری را به صورت واضح مشاهده کنید، باید ایزو را روی یک عدد بالاتر مثل 3200 تنظیم کنید. از آنجایی که با فرمت Raw عکاسی می‌کنید، وایت بالانس در اینجا خیلی مهم نیست.

عناصر پیش زمینه و ترکیب‌بندی

با اینکه عکاسی از کهکشان راه شیری می‌تواند خیلی لذت بخش باشد اما اینکه فقط از راه شیری عکاسی کنید خیلی خسته‌کننده است. بهترین کاری که می‌توانید برای اینگونه از عکس‌ها انجام دهید، این است که از عناصر پیش زمینه هم در تصاویر خودتان استفاده کنید. این عناصر می‌توانند یک کوهستان زیبا، یک دریاچه سورئال، یک صخره و یا هر عنصر جالب دیگری باشد. مطمئنا با این کار تصاویر شما به چشم بیننده هم خیلی زیبا خواهند بود.

برنامه‌ریزی این نوع عکس‌ها مقداری سخت است و برای تعیین موقیت دقیق راه شیری به مقداری برنامه‌ریزی و تحقیق نیاز دارید اما در صورتی که بتوانید این کار را به درستی انجام دهید، تلاش‌های شما نتیجه خواهند داد. در صورتی که نور ماه هم در اختیار شما باشد و سوژه را نورپردازی کند شما قادر خواهید بود یک عکس فوق‌العاده بگیرید و آن را روی دیوار منزل خودتان نصب کنید. عکس پائین را من در مارون بلز و در طول شب گرفتم:

با اینکه کهکشان راه شیری در بالای کوه‌ها مشخص نیست اما اینکه عکس در طول شب گرفته شده است خیلی جالب است. تمام صحنه فقط با نور ماه روشن شده بود! در صورتی که با دقت نگاه کنید متوجه خواهید شد که ستاره‌ها کمی دنباله‌دار هستند. این به دلیل این است که من قانون 500 را با 30 ثانیه نوردهی در فاصله کانونی 29 میلیمتر شکسته‌ام. دلیل اینکه من این قانون را شکستم این بوده است که می‌خواستم هم آسمان و هم منظره پیش رو را در یک عکس داشته باشم و همچنین برای داشتن بیشترین کیفیت ممکن هم دوست داشتم در ایزو پائین‌تر عکاسی کنم. همچنین از بیشترین دیافراگم لنز 24-70mm f/2.8G خودم هم استفاده نکردم و آن را به 3.2 کاهش دادم تا گوشه‌های واضح‌تری داشته باشم.

در نظر داشته باشید که وجود ماه در آسمان در زمان عکاسی از ماه خیلی مطلوب نیست زیرا ممکن است نور زیادی در آسمان پخش کند و ثبت جزئیات آسمان به صورت کامل را برای ما سخت‌تر سازد. اما برخی اوقات، مثل تصویر زیر، وجود ماه می‌تواند باعث نتایج خیلی جذابی شود.

در اینجا نیز یک عکس دیگر را مشاهده می‌کنید که از عناصر پیش زمینه برای عکاسی از راه شیری استفاده کرده است.

همانطور که مشاهده می‌کنید او نیز از ماه در عکس خودش استفاده کرده است. او برای این عکس از فاصله کانونی 28 میلیمتر، دیافراگم f/2، ایزو 1600 و 15 ثانیه نوردهی استفاده کرده است و همانطور که مشاهده می‌کنید پس از تقویت جزئیات در فتوشاپ، کهکشان راه شیری به خوبی قابل مشاهده است.

به صورت خلاصه بهتر است از عناصر پیش زمینه هم در عکاسی از راه شیری استفاده کنید بنابراین باید یک پیش زمینه جالب برای کار با آن پیدا کنید و اجازه که ماه مانع شما برای عکاسی از راه شیری شود. در صورتی که ماه بیرون است و خیلی روشن نیست می‌توانید از آن به نفع خودتان و برای نورپردازی عناصر پیش زمینه استفاده کنید یا از آن به عنوان بخشی از تصویر نهایی استفاده کنید.

[relatedpost post=”131014″]

ادیت عکس‌های کهکشان راه شیری

ادیت عکس بخش بزرگی از عکاسی نجومی است زیرا دوربین شما یک عکس با کنتراست کم از آسمان می‌گیرد و باید کمی روی آن کار کنید. این بدین معنی است که باید روی تنظیمات مختلف کار کنید تا جزئیات را بیرون بکشید و کنتراست و رنگ‌ها را افزایش دهید. نگاهی به قبل و بعد عکس زیر بیاندازید:

عکس سمت چپ چیزی است که دوربین ثبت کرده است و عکس سمت راست چیزی است که من بعد کمی ادیت در فتوشاپ ایجاد کرده‌ام. باور اینکه می‌توانید این مقدار جزئیات را از آسمان استخراج کنید خیلی سخت است اما واقعیت این است که من در زمان خیلی کوتاهی توانستم این کار را انجام دهم. تنها کاری که انجام دادم این بود که وایت بالانس را به سمت رنگ‌های آبی نزدیک کردم و سپس ابزار Levels را در فتوشاپ باز کردم و با کمی تغییر اسلایدر آن کنتراست تصویر را افزایش دادم تا جزئیات مخفی تصویر را بیرون بکشم

شما هم می‌توانید با استفاده از پنل Curves در لایتروم به نتایج مشابهی برسید و با استفاده از Adjustment Brush و افزودن مواردی مثل کنتراست و Structure (ساختار) به تصویر خودتان جزئیات بیشتری از راه شیری را استخراج کنید. فقط کمی تنظیمات مختلف را امتحان کنید. پس از اینکه کارتان اتمام یافت، اندازه‌ی تصویر را تغییر دهید تا به رزولوشنی که دوست دارید برسید، کمی وضوح آن را افزایش دهید (زیاده‌روی نکنید) تا یک عکس خیلی خوب و قابل ارائه از کهکشان راه شیری داشته باشید.

سخن نهایی

امیدواریم این مقاله توانسته باشد به کسانی که می‌خواهند عکاسی از ستاره‌ها و کهکشان راه شیری را یاد بگیرند کمک کرده باشد. در صورتی که سوالی در این رابطه دارید، از قسمت نظرات همین مطلب سوالات خود را با ما در میان بگذارید.